ΕΞΑΡΘΡΗΜΑΤΑ & ΥΠΕΞΑΡΘΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΓΟΝΑΤΙΔΑΣ

ΠΑΘΟΜΗΧΑΝΙΚΗ

Η επιγονατίδα μπορεί να υποστεί άμεσους τραυματισμούς ή εκφυλιστικές αλλαγές που μπορούν να οδηγήσουν σε χρόνιο πόνο και ανικανότητα. Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που μπορεί να προκαλέσουν αυτούς τους τραυματισμούς είναι η μη φυσιολογική τροχιοδρόμιση της επιγονατίδας μέσα στην μηριαία τροχιλία. Η μη φυσιολογική τροχιοδρόμιση της επιγονατίδας, που μπορεί να οδηγήσει σε υπεξάρθρημα ή εξάρθρημα της επιγονατίδας, μπορεί να προκληθεί από διαφορετικούς εμβιομηχανικούς παράγοντες:

·        Μείωση της γωνίας συστροφής του ισχίου με αύξηση της έσω στροφής του μηριαίου,

·        Βλαισό γόνατο με ταυτόχρονη αύξηση της γωνίας Q,

·        Ρηχή μηριαία τροχιλία,

·        Επίπεδο έξω μηριαίο κόνδυλο,

·        Υψηλή επιγονατίδα,

·        Αδύναμο Λ.ΕΣ.Π σε σχέση με το ΕΞ.Π,

·        Ανάκυρτα γόνατα με συνδεσμική χαλαρότητα,

·        Μεγάλη έξω στροφή της κνήμης,

·        Πρηνισμός του άκρου πόδα,

·        Βραχυσμένοι έξω καθεκτικοί σύνδεσμοι,

·        Και επιγονατίδα με θετικό στοιχείο έξω κλίσης.

ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΚΩΣΗΣ

Ø Απότομη επιβράδυνση και στροφή που προκαλεί έσω στροφή στον μηρό και έξω στροφή στην κνήμη, προκαλεί δυνάμεις βλαισότητας στο γόνατο. Η έλξη του τετρακεφάλου τραβάει την επιγονατίδα  προς τα πάνω και έξω  και παράγει δυνάμεις που μπορεί να υπεξαρθρώσουν την επιγονατίδα προς τα έξω.

Σε περιπτώσεις που έχουμε χρόνιο υπεξάρθρημα της επιγονατίδας, ασκούνται μεγάλα φορτία στην επιγονατιδομηριαία και στους έσω στατικούς και δυναμικούς σταθεροποιούς. Το γόνατο παρουσιάζει οίδημα και πόνο, ο οποίος προκαλείται τόσο από το οίδημα όσο και από την υπερδιάταση και ρήξη της έσω επιφάνειας του αρθρικού θύλακα. Υπάρχει περιορισμός της κίνησης τόσο κατά την έκταση όσο και κατά την κάμψη. Παρουσιάζεται επίσης και πόνος και ευαισθησία στο φύμα του μεγάλου προσαγωγού, σημείο έκφυσης του έσω καθεκτικού συνδέσμου.

Ø Οξύ εξάρθρημα της επιγονατίδας προκαλείται πολύ συχνά από άμεση πλήξη στην έσω επιφάνεια της επιγονατίδας, παρεκτοπίζοντας την προς τα έξω. Οι ασθενείς αναφέρουν ότι αισθάνθηκαν οξύ πόνο και αστάθεια. Παρουσιάζεται πλήρη απώλεια της λειτουργίας της άρθρωσης, πόνος και οίδημα και η επιγονατίδα παραμένει εξαρθρωμένη προς τα έξω. Η ανάταξη του εξαρθρήματος θα πρέπει να γίνεται άμεσα ασκώντας μέτρια πίεση στην επιγονατίδα προς τα μέσα με το γόνατο στην μέγιστη δυνατή θέση έκτασης. Σε περιπτώσεις που δεν γίνει άμεση ανάταξη, τότε χρειάζεται μερικές φορές να γίνει γενική αναισθησία. Κατόπιν γίνεται παρακέντηση του οιδήματος, εφαρμόζεται κρυοθεραπεία και η άρθρωση ακινητοποιείται. Σε περιπτώσεις που το εξάρθρημα συμβαίνει πρώτη φορά, μερικές φορές μπορεί να υπάρχει ως ελεύθερο σώμα μέσα στην άρθρωση τμήμα χόνδρου ή οστού από προκληθέν κάταγμα ή κάκωση χόνδρου και γι’ αυτό συστήνεται αρθροσκοπικός έλεγχος.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Α. Χρόνιων υπεξαρθρηματων επιγονατίδας

Η φυσικοθεραπευτική προσέγγιση χρόνιων υπεξαρθρημάτων θα πρέπει να εστιάζεται στην αντιμετώπιση των εμβιομηχανικών παραγόντων, που ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί σαν σύνολο προκαλούν αλλαγές στην εμβιομηχανική της άρθρωσης. Το φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα θα πρέπει να περιλαμβάνει: þ Είναι σημαντικό να επανακτήσουμε την ισορροπία της μυϊκής ισχύς σε όλους τους μύες της άρθρωσης.

þ Η κακή ευθυγράμμιση και προσανατολισμός της επιγονατίδας θα πρέπει να διορθώνονται όσο το δυνατόν περισσότερο.

þ Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ορθωτικά για την διόρθωση του πρηνισμού και της έξω στροφής για να μειώνονται οι καταπονήσεις της επιγονατιδομηριαίας.

þ Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην ενδυνάμωση του 4κεφάλου σε Κ.Β.Α.

þ Ενδυνάμωση των προσαγωγών και απαγωγών του ισχίου και του γαστροκνήμιου.

þ Διατάσεις των βραχυσμένων μαλακών μορίων της έξω επιφάνειας, συνδυάζοντας τεχνικές κινητοποίησης της επιγονατίδας (έσω, κεφαλική & ουραία) και διάταση της λαγονοκνημιαίας ταινίας και του δικέφαλου μηριαίου.

þ Διόρθωση του προσανατολισμού της επιγονατίδας.

þ Επανεκπαίδευση του νευρομυϊκού ελέγχου του Λ.ΕΣ.Π, βελτιώνοντας την δύναμη και τον χρόνο πυροδότησης του.

Σε περιπτώσεις που η συντηρητική θεραπεία αποτυγχάνει, πιθανόν να χρειαστεί χειρουργική αντιμετώπιση η οποία συνήθως περιλαμβάνει απελευθέρωση του έξω καθεκτικού συνδέσμου. Επειδή όμως η χειρουργική αντιμετώπιση δεν έχει ιδιαίτερα επιτυχημένα αποτελέσματα, θα πρέπει να δίνεται μεγάλη έμφαση στην συντηρητική αντιμετώπιση και να εξαντλούνται όλα τα περιθώρια βελτίωσης πριν καταφύγουμε στην λύση του χειρουργείου.

Οξύ εξάρθρημα επιγονατίδας

Αμέσως μετά την ανάταξη του εξαρθρήματος το γόνατο θα πρέπει να ακινητοποιείται για 3-6 εβδομάδες, και ο ασθενής να χρησιμοποιεί πατερίτσες έως ότου κερδίσει την πλήρη έκταση και μπορεί να βαδίζει χωρίς έλλειμμα στην έκταση.

þ Ο ασθενής μπορεί αμέσως μετά την ακινητοποίηση να αρχίσει ισομετρικές ασκήσεις 4κεφάλου, άρσεις του κάτω άκρου με τεντωμένο γόνατο, επιδιώκοντας πάντοτε να επιτυγχάνει καλή ενεργοποίηση του Λ.ΕΣ.Π.

þ Ξεκινάμε άμεσα υποβοηθούμενες ασκήσεις αύξησης  του εύρους, δουλεύοντας ως το όριο του πόνου, χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές.

þ Καθώς ο πόνος υποχωρεί και το εύρος κίνησης αυξάνει, προσθέτουμε στο πρόγραμμα κατάλληλες ασκήσεις ενδυνάμωσης Κ.Β.Α, με στόχο να μειώσουμε την καταπόνηση της επιγονατιδομηριαίας.

þ Στις ασκήσεις ενδυνάμωσης του 4κεφάλου θα πρέπει να εστιάσουμε, στην αύξηση της δύναμης και στον σωστό χρόνο πυροδότησης του Λ.ΕΣ.Π, τόσο μειομετρικά όσο και πλειομετρικά σε όλο το εύρος της κίνησης.

þ Ο ορθός νευρομυϊκός έλεγχος της πυροδότησης του Λ.ΕΣ.Π θα βοηθήσει τον ασθενή να διατηρήσει τον σωστό προσανατολισμό και τροχιοδρόμηση της επιγονατίδας.

þ Επανεκπαίδευση του νευρομυϊκού ελέγχου του Λ.ΕΣ.Π θα πρέπει να γίνεται και σε λειτουργικές δραστηριότητες όπως, κατά την βάδιση και το ανέβασμα και κατέβασμα σκαλοπατιών

þ Μετά το τέλος της ακινητοποίησης ο ασθενής θα πρέπει να χρησιμοποιεί ειδικό νάρθηκα για την επιγονατίδα, ο οποίος βοηθάει στην σωστή τροχιοδρόμιση.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΟΙ - GREEK REFLEXOLOGISTS: Ρεφλεξολογία στο Αρεταίειο Νοσοκομείο. H επίσημη α...

ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΟΙ - GREEK REFLEXOLOGISTS: Ρεφλεξολογία στο Αρεταίειο Νοσοκομείο. H επίσημη α...: "Στο πλαίσιο της αντιμετώπισης του χρόνιου πόνου, στο Ιατρείο Πόνου και Παρηγορητικής Φροντίδας του Αρεταίειου Νοσοκομείου, άρχισαν να εφαρμό..."

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΜΠΑΣΚΕΤ ΚΩΦΩΝ!!!!

Η Εθνική ομάδα μπάσκετ Ανδρών Κωφών συμπληρώνει φέτος 16 χρόνια ζωής, αλλά έχει ήδη καταφέρει να κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια (ένα ευρωπαϊκό κι ένα παγκόσμιο) δύο αργυρά μετάλλια (ένα ευρωπαϊκό, ένα παγκόσμιο,  ένα χάλκινο ευρωπαϊκό και μια τρίτη μια πέμπτη και μια έκτη θέση σε ολυμπιάδες

'Όλα ξεκίνησαν χάρη στο όραμα των Αργύρη Φωτίου (πρώην προέδρου της Ε.Ο.Α.Κ) και Θεόδωρου Σταρόγιαννη, (πρώην προέδρου της Ε.Ο.Α.Κ). Τον Οκτώβριο του 1991 η ομοσπονδία συμπεριέλαβε στα αθλήματα της και το μπάσκετ και από τότε άρχισε μια πορεία που έφτασε μέχρι και την κορυφή του κόσμου.

Στο κείμενο που ακολουθεί γίνεται μία αναφορά στην πορεία του της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ των Κωφών. Πριν από αυτό, όμως απαραίτητο είναι να πούμε λίγα λόγια και για τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω από τους παγκόσμιους πρωταθλητές του 2002.

Αν νομίζετε ότι ήταν το ευκολότερο πράγμα να δημιουργηθεί αλλά και να λειτουργήσει αυτή η αξιόμαχη ομάδα, κάνετε λάθος. Ακόμα και το πιο απλό, αλλά απαραίτητο πράγμα, γίνεται σύνθετο. Οι παίκτες  χρησιμοποιούν την αυξημένη αίσθηση του χώρου που διαθέτουν προκειμένου να αντιληφθούν τις παρατηρήσεις του προπονητή τους .Η οπτική επαφή ανάμεσα σε πάγκο και παίκτες πρέπει να είναι συνεχής. Ακόμα περισσότερη προσπάθεια χρειάζεται και στην συνεννόηση μεταξύ των παικτών εντός του αγωνιστικού χώρου. Σε  αυτόν τον τομέα το πλεονέκτημα δίδεται από το προνόμιο της αυξημένης αίσθησης του χώρου, που έχουν οι άνθρωποι με προβλήματα ακοής. Φανταστείτε πόσο μεγαλύτερη προσοχή στις κινήσεις των συμπαικτών του πρέπει να δίνει ο πλέι-μέικερ της ομάδας, που μπορεί μόνο μέσω της όρασης του να αντιληφθεί τις κινήσεις μέσα στο παρκέ και να εκμεταλλευτεί τα ξεμακαρίσματά τους. Διαφορετική από τη συνηθισμένη είναι και η διαδικασία των τάιμ-άουτ. Στο νεκρό αυτό διάστημα του αγώνα ο προπονητής δίνει τις ακριβές οδηγίες τις οποίες πρέπει να ακολουθήσουν οι παίκτες του. Η ταχύτητα στα ταμ-άουτ της Εθνικής ομάδας κωφών και σε κάθε άλλο σύλλογο με αθλητές που έχουν προβλήματα ακοής πρέπει να είναι διπλάσια.

Απαραίτητος συνεργάτης του προπονητή είναι ένας γνώστης της νοηματικής γλώσσας, ο οποίος καλείται να μεταφέρει στους αθλητές με ακρίβεια όλα όσα λέει ο προπονητής. Σε αυτόν τον τομέα η προσφορά του Προέδρου της Ομοσπονδίας, Γιάννη Στουφή, είναι σημαντικότατη.

Το σίγουρο είναι ότι σε όλες τις ομάδες, αλλά κυρίως στην περίπτωση της Εθνικής ομάδας κωφών οι οποίες δυσκολίες είναι απλές λεπτομέρειες. ¨Όλη η ομάδα, που ξεκινάει από τον πρόεδρο της ΕΟΑΚ , και φτάνει μέχρι τον νεότερο παίκτη, διακρίνεται για το άριστο κλίμα συνεργασίας.

Η θέληση των παραγόντων της ΕΟΑΚ, της τεχνικής ηγεσίας αλλά κυρίως των παικτών για επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη, που δεν επέτρεψε στα προβλήματα καθημερινής φύσης κ της ακοής να σταθούν εμπόδιο σε μια πορεία που άρχισε το 1991, με την ίδρυση της Εθνικής ομάδας Αδρών. Από τότε μέχρι το 2000 η εθνική ομάδα προσπάθησε να διακριθεί σε Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα χωρίς να καταφέρει να πάρει κάποιο μετάλλιο. Το 2000 στο Πανευρωπαϊκό στην Πάτρα ήρθε το χρυσό κ έτσι ξεκίνησε μια ανοδική πορεία. Μια εθνική ομάδα που σκοπό είχε μόνο την κορυφή κ τα μετάλλια .Πρώτη θέση στο Παγκόσμιο το 2002 στην Αθήνα. Δυο αργυρά μεταλλία στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα Σλοβενία 2004 και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Κίνα 2007 και ένα χάλκινο στο Πανευρωπαϊκό στην Γερμάνια το 2008 .Επίσης ένα χάλκινο μετάλλιο στην 21^η Ολυμπιάδα  Κωφών στην  Ταιβάν το 2009 . 

ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ - ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΙΑ - ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ.

Άλλη μία ενδιαφέρουσα έρευνα διάβασα στο http://www.reflexology-research.com/.

In a blind random trial, (Lafuente) "examined 32 patients between the ages of 15 and 57. There were 25 women and 7 men randomly assigned to two groups. One group was given a placebo and received reflexology treatments two times a week for two or three months. The other group received Flunarizin treatment (a selective calcium entry blocker with calmodulin binding properties and histamine blocking activity that has been effective in preventing migraines) and massage of a non -specific area twice a week for 12 sessions. Patients were evaluated at the end of the study and again three months after the study. It was concluded that the reflexology treatment was at least as effective as the Flunarizin treatment and may be classified as an alternative non-pharmacological therapeutic treatment that would be particularly appropriate to those patients that were unable to follow pharmacological treatment."

Lafuente A et al (1990). Effekt der Reflex zonenbehandlung am FuB bezuglich der prophylaktischen Behandlung mit Flunarizin bei an Cephalea-Kopfschmerzen leidenden Patieten.Erfahrungsheilkunde. 39, 713-715.

Testa, Gail W., "A Study on the Effects of Reflexology on Migraine Headaches" August 2000 (http://members.tripod.com/GTesta/Dissertationall.htm)

ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ.

ΠΗΓΉ: http://www.reflexology-research.com/

Among 158 cases, 66 cases were in the control group and received conventional massage and the 92 cases in the treatment group received foot reflexotherapy. The total effective rate was (A) 86.3% for the control group (24 of 66 cured, 33 of 66 effective and 9 of 66 ineffective) and (B) 95.6% for the treatment group (42 of 92 cured, 46 of 92 effective and 4 of 92 ineffective. "While for chronic cases, relapse is quite common. Foot reflexotherapy can be easily practised by the patients themselves, this is very important to consolidate the effect."
Pinyu, Xu, "Foot Reflexotherapy in Treating 158 Cases with Lumbago, 1998 China Reflexology Symposium Report, China Reflexology Association, Beijing, pp. 76 - 78

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗΣ ΕΝΑΡΞΗΣ ΜΥΪΚΟΥ ΑΛΓΟΥΣ (ΚΕΜΑ) Delayed Onset MuscleSoreness (DOMS)

Τα κλινικά χαρακτηριστικά /ιδιομορφίες του μυϊκού άλγους που προκαλείται μετά από έντονη άσκηση είναι γενικά και διάχυτα και παρουσιάζονται όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένος η έντονος τραυματισμός. Μια οξεία μυϊκή κάκωση μπορεί να διαχωριστεί απ΄το φαινόμενο της καθυστερημένης έναρξης μυϊκού άλγους κυρίως απ΄το ιστορικό.

Μετά από ένα τραυματισμό ο ασθενής συνήθως είναι σε θέση να συνδέσει ένα συγκεκριμένο περιστατικό ή επεισόδιο το οποίο μπορεί να καθοριστεί ως η αιτία του τραυματισμού. Βασιζόμενοι σ΄ αυτό το διαχωρισμό ο φυσιοθεραπευτής είναι σε θέση να προσδιορίσει την ταυτότητα των παραπόνων του διάχυτου μυϊκού άλγους που είναι αποτέλεσμα μιας νέας ή ασυνήθιστης άσκησης. Αν ο ασθενής όμως είναι σε θέση να περιγράψει στο ιστορικό έναν έντονο, εντοπισμένο πόνο μετά από ένα συγκεκριμένο περιστατικό, τότε πολύ πιθανόν να πρόκειται για κάποια μυϊκή κάκωση.

Σύμφωνα με αρκετούς ερευνητές μετά από ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα άσκησης το μυϊκό άλγος είναι ένα προσδοκώμενο υποπροϊόν της εντατικής πλειομετρικής άσκησης.

Η παρουσία και το επίπεδο του μετά την άσκηση μυϊκού άλγους, εμφανίζεται να είναι μεγαλύτερο μετά από ένα πρόγραμμα πλειομετρικών παρά μυομετρικών ασκήσεων.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

·        πόνο

·        οίδημα

·        ευαισθησία

·        μειωμένο εύρος κίνησης

·        δυσκαμψία – σκληρότητα

O ALBERT (1991) αναφέρει 5 γενικές θεωρίες που εξηγούν τον μηχανισμό του ΚΕΜΑ

1.     Θεωρία του γαλακτικού οξέως

2.     Θεωρία της ρήξης των ιστών

3.     Θεωρία του σπασμού  τονικών μυών

4.     Θεωρία της βλάβης του συνδετικού ιστού

5.     Θεωρία των υγρών των ιστών

Οι θεωρίες του γαλακτικού οξέος και του σπασμού των τονικών μυών , σύμφωνα με άλλους ερευνητές δεν σχετίζεται με το ΚΕΜΑ. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι η πρωτογενής αιτία είναι η βλάβη των σκελετικών μυών .

Η μεγάλη τάση που παράγεται κατά  την πλειομετρική άσκηση συνεισφέρει στην αρχική μυϊκή βλάβη, αν και οι μειομετρικές και ισομετρικές ασκήσεις δεν αθωώνονται ως προς την πρόκληση λανθάνοντος μυϊκού άλγους.

Σε ορισμένες περιπτώσεις οι ισομετρικές και μειομετρικές ασκήσεις μπορούν να προκαλέσουν ΚΕΜΑ ακόμη και σε πολύ καλά προπονημένους αθλητές.

Προτεινόμενες θεραπευτικές τεχνικές και τα αποτελέσματά τους για το ΚΕΜΑ σύμφωνα  με τον ALBERT ε ί ν α ι:

Ξεκούραση :  Κανένα αποτέλεσμα

Στεροειδή Αντιφλ. :   Υψηλή αποτελεσματικότητα   

Μη Στεροειδή Αντιφλ. :  Μέτρια αποτελεσματικότητα

Ηλεκτρικός ερεθισμός :    Προτείνεται μόνο – όχι αποδείξεις

Ασκηση :   Υψηλή αποτελεσματικότητα

ΤΕΝS :  Υψηλή αποτελεσματικότητα

Διάταση :  Μέτρια αποτελεσματικότητα (ΝΑΙ + ΟΧΙ)

Ιοντοφόρεση :    Ανεπιτυχής

Κρυοθεραπεία :     Ανεπιτυχής

Ανταγωνιστές Ασβεστίου :    Μόνο προτείνονται

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ COMPUTER

Μελέτες που έγιναν στις Η.Π.Α. το 1997 έδειξαν ότι 92 εκατομμύρια ενήλικες Αμερικάνοι πολίτες είναι χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών. Περίπου το 40% έχουν υπολογιστή στο σπίτι τους, ενώ οι μισοί εργαζόμενοι χρησιμοποιούν υπολογιστή στον χώρο εργασία τους. Πολλές μελέτες έχουν γίνει κατά καιρούς για τις επιπτώσεις αυτής της χρήσης στο μυοσκελετικό σύστημα.
Τελευταία έγινε μια μελέτη με σκοπό να καθορισθεί η συχνότητα περιπτώσεων εμφάνισης πόνου από την χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών στον χώρο εργασίας. Χρησιμοποιήθηκαν πάνω από 600 νεοδιορισμένοι υπάλληλοι, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν υπολογιστή τουλάχιστον 15 ώρες την εβδομάδα. Τους ζητήθηκε να συμπληρώσουν ένα ημερολόγιο, όπου θα έπρεπε να αναφέρουν τις ώρες που χρησιμοποιούσαν τον υπολογιστή ημερησίως καθώς την παρουσία συμπτωμάτων πόνου στην περιοχή του αυχένα, στους ώμους αλλά και στα χέρια, για τρία χρόνια. Οι ερευνητές αναζήτησαν αυτούς που τα προσκληθέντα συμπτώματα απαιτούσαν φαρμακευτική αγωγή ή ήταν ψηλά στην κλίμακα αξιολόγησης του πόνου. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο έγκυρο περιοδικό The American Journal of Industrial Medicine.
Περισσότεροι από το 50% των υπαλλήλων παρουσίασαν μυοσκελετικά προβλήματα τον πρώτο χρόνο της νέας εργασίας τους. Περίπου το 1/3 υπέφεραν από προβλήματα στην περιοχή του αυχένα και των ώμων, ενώ το ? από προβλήματα στα χέρια. Παράδοξα το Σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, του περισσότερο γνωστού συνδρόμου της περιοχής ήταν σημαντικά χαμηλό, μόλις 1%. Μεγαλύτερη προδιάθεση παρουσίασαν οι γυναίκες ηλικίας 30 ετών και πάνω.
Αρχικά μπορεί αυτά τα συμπεράσματα να μας προκαλούν έκπληξη, αλλά να προσπαθήσουμε να δώσουμε μια εξήγηση την απάντηση θα μας την δώσει η διαπίστωση ότι η κακή στάση, η επαναλαμβανόμενη κουραστική εργασία σε συνδυασμό με το αδύνατο μυϊκό σύστημα προκαλούν αλλαγές στην διάταξη του σκελετού και κατά συνέπεια διαταραχή της δυναμικής ισορροπίας του σώματος.
Η θέση κάθε τμήματος του σώματος σε σχέση με τα υπόλοιπα ορίζει την στάση του σώματος. Σύμφωνα με τις δραστηριότητες του ατόμου η στάση αλλάζει συνεχώς. Τα οστά πηγαίνουν εκεί όπου οι μύες τα πηγαίνουν, ενώ συγκρατούνται εκεί όπου οι μύες τα συγκρατούν. Η ισορροπία σε αυτήν την δραστηριότητα προστατεύει το σώμα από τυχόν τραυματισμούς, είτε κατά την διάρκεια της εργασίας, είτε κατά την ξεκούραση.
Σωστή στάση σημαίνει οι αρθρώσεις να συγκρατούνται σε τέτοια θέση ώστε η επιβάρυνση που δέχονται να είναι ελάχιστη. Αντίθετα η λανθασμένη στάση προκαλεί μεγάλη επιβάρυνση αυξάνοντας την πιθανότητα τραυματισμού, όχι μόνο στην συγκεκριμένη περιοχή αλλά ακόμα σε άλλες λίγο πιο πάνω ή λίγο πιο κάτω από αυτήν.
Το σώμα μας χαρακτηρίζεται από μία “αρμονία” κινήσεων.H μεγαλύτερη πρόκληση που είναι η υγεία, επιτυγχάνεται όταν όλα τα τμήματα του σώματος, είναι ελεύθερα να κινούνται σε αρμονική σχέση το ένα με το άλλο. Ο περιορισμός αυτής της συνεχούς εναλλαγής της κίνησης είναι υπεύθυνος για πολλές παθολογικές καταστάσεις. Για παράδειγμα η Σπονδυλική Στήλη πρέπει να είναι ισχυρή αλλά και λειτουργική, όχι μόνον γιατί προσφέρει στήριξη σε ολόκληρο το σώμα, αλλά γιατί προστατεύει τον Νωτιαίο Μυελό μέσο του οποίου επικοινωνεί και ελέγχει ο Εγκέφαλος ολόκληρο το σώμα. Οποιαδήποτε δυσλειτουργία στην σπονδυλική στήλη, μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το σώμα.

Η στάση του σώματος αρχικά επηρεάζεται από την δύναμη της βαρύτητας. Στη συνέχεια η ένταση των καθημερινών δραστηριοτήτων προκαλεί σημαντική επιβάρυνση, που συχνά επιδεινώνεται από τις λανθασμένες θέσεις του σώματος, το αδύνατο μυϊκό σύστημα και τραυματισμούς. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι φθορά στους μύες και τους συνδέσμους που συγκρατούν τον σκελετό. Τα βασικά συμπτώματα τότε είναι πόνος, περιορισμός της κίνησης και μυϊκή αδυναμία. Στην συνέχεια επηρεάζονται με την σειρά τους τα νεύρα της περιοχής με αποτέλεσμα φλεγμονές που προκαλούν ισχιαλγία, οσφυαλγία, αυχενικό σύνδρομο, πονοκεφάλους, πόνους στην πλάτη κ.α.. Ενώ η επιπλέον επιβάρυνση οδηγεί σε μη αναστρέψιμες βλάβες όπως είναι οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις.
Πέρα από τις επιπτώσεις στην πάσχουσα περιοχή οι επιπτώσεις και στο υπόλοιπο σώμα είναι σημαντικές αν θεωρήσουμε το σώμα σαν ένα ενιαίο σύνολο. Για παράδειγμα η σκολίωση στην θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης επηρεάζει την αναπνευστική λειτουργία, λόγω περιορισμού της κινητικότητας του θώρακα, ακόμα επηρεάζεται το πεπτικό σύστημα και το κυκλοφορικό. Σε τελική ανάλυση διαταράσσεται η υγεία του ανθρώπου.
Γενικά οι αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν διαταραχή στην στάση, είτε μόνες τους, είτε σε συνδυασμό είναι:
• Επαναλαμβανόμενη κακή στάση στην επαγγελματική ενασχόληση.
• Λανθασμένη στάση κατά την διάρκεια της ξεκούρασης.
• Ψυχολογικά ή συναισθηματικά προβλήματα, όπως η κατάθλιψη.
• Προβλήματα όρασης.
• Παχυσαρκία.
• Ακατάλληλα παπούτσια – διαταραχή της βάδισης.
• Αδύνατο μυϊκό σύστημα – διαταραχή της ισορροπίας στην βάδιση.
• Κακή διατροφή.
• Αναπνευστικά προβλήματα.
• Τραυματισμός μυών, τενόντων, συνδέσμών ή οστών.
• Σκολίωση.

Το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις διαταραχές της στάσης, ώστε να αποκαταστήσουμε ή να βελτιώσουμε την υγεία του ανθρώπου.
Κάθε θεραπευτικό πρόγραμμα πρέπει να έχει σαν στόχο την λειτουργικότητα απαλλαγμένη από συμπτώματα. Η τεχνική "Manual Therapy", είναι η θεραπευτική προσέγγιση όπου ο θεραπευτής με την χρησιμοποίηση των χεριών του προσπαθεί να εντοπίσει, να αναγνωρίσει και τελικά χρησιμοποιώντας ήπιους χειρισμούς να αποκαταστήσει την ισορροπία στις πάσχουσες περιοχές του σώματος. Θεωρούμε το σώμα του ασθενή σαν ένα ενιαίο σύνολο με ψυχο-σωματική διάσταση, όπου η μορφή του εκφράζει την λειτουργικότητα του. Αυτή ακριβώς η μεθοδολογία της την κατατάσσει στις πλέον αποτελεσματικές και ασφαλείς θεραπευτικές μεθόδους με σχεδόν ανύπαρκτες επιπλοκές. Μέσα από την λεπτομερή αξιολόγηση του σώματος του ασθενή, οι πάσχουσες περιοχές μπορούν να αναγνωρισθούν και να αποκατασταθούν πριν προκαλέσουν μεγαλύτερο πρόβλημα. Στην συνέχεια εκπαιδεύουμε τον ασθενή να χρησιμοποιεί σωστά το σώμα του, ενώ τέλος γίνεται εκμάθηση ενός ατομικού προγράμματος ασκήσεων με σκοπό την ισχυροποίηση του μυϊκού συστήματος, ώστε ο ίδιος να αποκτήσει τον έλεγχο του προβλήματος (αυτοέλεγχος).
Πολύ χρήσιμες και οφέλημες φαίνεται να είναι οι ΣΕΘ όπως η Ρεφλεξολογία και ο ηλεκτροβελονισμός. Το πλεονέκτημα των θεραπειών αυτών είναι ότι εκτός από το μυοσκελετικό έχουν πολύ καλά αποτελέσματα και στα άλλα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο ψυχο-σωματικό επίπεδο όπου οι ΣΕΘ φαίνεται να πλεονεκτούν έναντι άλλων. 
Βασικό μέλημα του θεραπευτή είναι η βελτίωση της ποιότητας της ζωής του ασθενή, όπως αυτή εκφράζεται από την λειτουργικότητα του και την ψυχική του ισορροπία.

ΚΛΙΝΙΚΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΑΣΚΗΣΗΣ

Υπάρχουν 3 θεμελιώδη πρωτόκολλα άσκησης αύξησης της μυϊκής ισχύος που χρησιμοποιούνται εκτενώς στην Φυσικοθεραπεία.

1.       Το πρωτόκολλο του Delorme (1951),Ασκήσεων Προοδευτικής Αντίστασης (ΑΠΑ) έχει ακόμη και σήμερα μεγάλη εφαρμογή μετά από μυοσκελετικούς τραυματισμούς . Το πρωτόκολλο χρησιμοποιεί το σχήμα των 3 σετ των 10 επαναλήψεων ασκήσεων αντίστασης ΄

Κάθε ασθενής πρέπει να προσδιορίσει το μέγιστο βάρος που μπορεί να σηκώσει για 10 επαναλήψεις. Αυτό ορίζεται ως 10 Μέγιστες Επαναλήψεις (ΜΕ).

Το πρωτόκολλο διαμορφώνονται ως εξής:

1 set Χ 10 επαναλήψεις  (50^ο φορτίο των ΜΕ)

1 set Χ 10 επαναλήψεις  (75^ο φορτίο των ΜΕ)

1 set Χ 10 επαναλήψεις  (100^ο φορτίο των ΜΕ)

(-) Η αύξηση της αντίστασης στο πρωτόκολλο του Delorme είναι αυθαίρετη από εβδομάδα σε εβδομάδα.

(+) Επιτρέπει όμως με συστηματικό και βαθμιαίο τρόπο την αύξηση της αντίστασης σε κάθε συνεδρία χρησιμοποιώντας υπομέγιστα φορτία ως προθέρμανση πριν από την μέγιστη προσπάθεια.

2.       Το πρωτόκολλο της Οξφόρδης (1951) είναι ακριβώς αντίθετο από το Delorme. Αν και σ΄αυτό προσδιορίζονται οι 10 ΜΕ η διάταξη του πρωτοκόλλου είναι αντίθετη,

1 set Χ 10 επαναλήψεις  (100^ο φορτίο των ΜΕ)

1 set Χ 10 επαναλήψεις  (75^ο φορτίο των ΜΕ)

1 set Χ 10 επαναλήψεις  (50^ο φορτίο των ΜΕ)

Στη συγκεκριμένη μέθοδο η επίδραση της κόπωσης είναι θετική, δηλαδή δεν επηρεάζεται η απόδοση γιατί προοδευτικά μειώνει την ένταση.

Υπάρχουν 3 θεμελιώδεις διαφορές στην φιλοσοφία ανάμεσα στο πρωτόκολλο του Delorme και Οξφόρδης.

Το πρωτόκολλο του Delorme βασίζεται στην προοδευτική υπερφόρτιση κατά την διάρκεια κάθε συνεδρίας αυξάνοντας την αντίσταση/φορτίο καθώς ο μύς καματώνεται.

Το πρωτόκολλο της Οξφόρδης θεμελιώνεται πάνω σε αντίθετη αρχή, μειώνοντας την αντίσταση καθώς οι μύες καματώνονται.

3.       Το πρωτόκολλο του Knight (1985), Ασκήσεων Ημερήσιας Προσαρμοσμένης Προοδευτικής Αντίστασης (ΑΗΠΠΑ) χρησιμοποιεί αντί για 3 σετ , 4 σετ με μεταβλητό αριθμό επαναλήψεων. Ο αριθμός των ΜΕ (μεγίστων επαναλήψεων ) του ασθενούς είναι 6 αντί για 10 βασιζόμενος στην μελέτη του Berger (1962) που προτείνει 6 επαναλήψεις ως ιδανικό αριθμό για αύξηση της δύναμης. Το πρωτόκολλο διαμορφώνεται ως εξής:

1) 1  set Χ 6 επαναλήψεις με 50^% φορτίο των ΜΕ,

2) 1  set Χ 6 επαναλήψεις με 75^% φορτίο των ΜΕ,

3) 1  set Χ όσες επαναλήψεις μπορεί  με 100^% φορτίο των ΜΕ,

4) Στο 4^ο set ο ασθενής εκτελεί 6 επαναλήψεις με φορτίο το οποίο προσαρμόζεται ανάλογα με την απόδοση που είχε στο 3^ο σετ, δηλαδή, ο αριθμός των επαναλήψεων του 3^ου σετ καθορίζει την αυξομείωση του φορτίου που θα χρησιμοποιήσει στο 4^ο σετ:

3ο σετ Αριθμός επαναλήψεων	4ο σετ Αυξομείωση φορτίου
0 - 2 επαναλήψεις	μείωση του βάρους 5 – 10  λίβρες
3 – 4 επαναλήψεις	μείωση του βάρους 5  λίβρες
5 – 7 επαναλήψεις	διατήρηση του ίδιου βάρους
8 – 12 επαναλήψεις	αύξηση του βάρους 5 – 10 λίβρες
13 ή περισσότερες επαναλήψεις	αύξηση του βάρους 10 – 15 λίβρες

Η λογική της ποσαρμογής του βάρους είναι να τροποποιήσουμε την αντίσταση κατά το 4^ο σετ με σκοπό να επιτύχουμε τον στόχο που είναι να διατηρήσουμε των αριθμό των επαναλήψεων από 5 έως 7, ενώ ενθαρρύνοντας την επίτευξη της μέγιστης αντίστασης να επιδράσουμε στην αύξηση της δύναμης και στις μορφολογικές αλλαγές όπως η υπερτροφία.

Το πρωτόκολλο  του Knight απαιτεί ημερήσιες προσαρμογές σε αντίθεση με αυτά Delorme  και της Οξφόρδης που η αντίσταση αναπροσαρμόζεται 1 φορά την εβδομάδα, χρησιμοποιεί ως πλεονέκτημα το γεγονός ότι το υπομέγιστο έργο δεν προσδίδει το απαραίτητο ερέθισμα για επίτευξη μέγιστου κέρδους στην δύναμη. Μειώνοντας τον όγκο των επαναλήψεων από 10 σε 6 και προσαρμόζοντας το βάρος έτσι ώστε το μέγιστο φορτίο να χρησιμοποιείται για 6 επαναλήψεις , η ένταση του παραγόμενου έργου να αυξάνει.

4.       Πρωτόκολλα Ισομετρικής Ασκησης

Στα ισομετρικά πρωτόκολλα άσκησης που χρησιμοποιούνται στην φυσικοθεραπεία υιοθετείται  συνήθως ο κανόνας των 10 . Δηλαδή:

10 sec. Σύσπαση

10 sec διάλειμμα ανάμεσα στις επαναλήψεις`    

 2 sec Ÿ  προοδευτική αύξηση της τάσης                                    

 6 sec διατήρηση της μέγιστης τάσης  

2 sec προοδευτική μείωση της τάσης

Σύμφωνα με τον Knappick (1983) κατά την διάρκεια εκτέλεσης ισομετρικών ασκήσεων συμβαίνει «Υπερχείλιση» δύναμης κατά προσέγγιση 10^ο πάνω και κάτω από την γωνία στην οποία εκτελείται η άσκηση . Κατά συνέπεια όταν χρησιμοποιούμε ισομετρικές ασκήσεις τις εφαρμόζουμε στις ανάλογες γωνίες έτσι ώστε να επιτύχουμε αύξηση της δύναμης σε όλο το εύρος  της επιθυμητής κίνησης

5.       Πρόγραμμα Κυκλικής Προπόνησης

Πρόγραμμα Κυκλικής Προπόνησης (ΚΠ) ορίζεται η οργανωμένη ακολουθία – σειρά ασκήσεων. Παραδοσιακά χρησιμοποιείται στην Φυσική Αγωγή. Ένα γενικό πρόγραμμα ΚΠ χρησιμοποιεί 1-2 ασκήσεις για κάθε τμήμα του σώματος σε μια συγκεκριμένη σειρά. Το διάλειμμα ανάμεσα στα σετ είναι 30’’ sec – ως 1 min.

Κάθε άσκηση γίνεται για 2 σετ συνήθως .Η κίνηση απ΄ τον ένα «σταθμό» (άσκηση) στον άλλο δεν επιτρέπει μέγιστη αποκατάσταση – ανάληψη και υψηλής έντασης φορτία αλλά προσφέρει το κατάλληλο ερέθισμα τόσο για αερόβιο όσο για αναερόβιο έργο

6.       PLYOMETRICS – ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΑΣΚΗΣΗΣ ΠΛΕΙΟΜΕΤΡΙΚΗΣ ΣΥΣΤΟΛΗΣ

Τα πρωτόκολλα με πλειομετρικές ασκήσεις είναι δυναμικά προγράμματα υψηλής έντασης

ΠΛΕΙΟ = πληθαίνω  ΜΕΤΡΙΚΗ = μέτρο

Ένα πρωτόκολλο πλειομετρικών ασκήσεων είναι ένα πρόγραμμα που χρησιμοποιεί το μυοτατικό αντανακλαστικό ως μέσο αύξησης της ταχύτητας μυϊκής συστολής.

Παραδοσιακά οι πλειομετρικές ασκήσεις χρησιμοποιούνται στην Φυσική Αγωγή , όμως  με τις κατάλληλες προσαρμογές και τροποποιήσεις έχουν εκτενή χρήση και σε ασθενής με μυοσκελετικά προβλήματα

Παρ΄ όλα αυτά, λόγω της φύσης της άσκησης οι πλειομετρικές απαιτούν απ΄ τον ασθενή να είναι προετοιμασμένος για υψηλής έντασης , εξειδικευμένου στόχου δυναμικές ασκήσεις, οι πλειομετρικές ασκήσεις θεμελιώνονται πάνω στην αρχή της νευροφυσιολογικής απόκρισης του τενόντιου Οργάνου του GOLGI (ΤΟΓ) και της μυϊκής ατράκτου.

Ένα χαρακτηριστικό και συχνά χρησιμοποιούμενο παράδειγμα πλειομετρικής άσκησης είναι τα «Αλματα βάθους»

Κατά την φάση της προσγείωσης (amortization) του άκρου πόδα, η μυϊκή άτρακτος αντιδρά προκαλώντας μια αντανακλαστική μυϊκή αντίδραση –συστολή.

Σύμφωνα με τον   ALBERT (1993). «Οσο μεγαλύτερο είναι και όσο γρηγορότερα εφαρμοστεί ένα φορτίο σ΄ένα μυ τόσο μεγαλύτερη είναι η συχνότητα πυροδότησης της μυϊκής ατράκτου και αντιστοιχεί σε μια δυνατότερη μυϊκή συστολή».

Βασικός στόχος των πλειομετρικών ασκήσεων είναι να μειωθεί στο ελάχιστο η απορρόφηση των κραδασμών στην φάση της προσγείωσης . Ολες οι μορφές αλμάτων μπορούν να χρησιμοποιηθούν σ΄ ένα πρόγραμμα πλειομετρικών ασκήσεων. Για τα άνω άκρα παραδείγματα πλειομετρικών ασκήσεων είναι η ρίψη και το πιάσιμο βαρέων σχετικά αντικειμένων όπως ιατρικές μπάλλες κ.λ.π.

Από την ύπτια θέση μια γρήγορη ισοτονική πίεση πάγκου είναι παράδειγμα πλειομετρικής που χρησιμοποιείται για να αναπτύξει στιγμιαίο ραγδαίο , πλειομετρικό φορτίο που αντιστοιχεί σε μια ραγδαία μειομετρική συστολή που έπεται της πλειομετρικής

Οι Πλειομετρικές ασκήσεις θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με αυξημένη προσοχή σαν ένα τελευταίο στοιχείο σε μια φάση προόδου του προγράμματος. Η θεμελιώδης αρχή – έννοια των πλειομετρικών περιλαμβάνει:

-         Βαλλιστικά

-         Υψηλής ταχύτητας κινητικά πρότυπα τα οποία δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά την διάρκεια πρώϊμων φάσεων της αποκατάστασης όπου οι τραυματισμένοι ιστοί ακόμη επουλώνονται.

Πολλά ισοτονικά προγράμματα αύξησης της μυϊκής ισχύος περιλαμβάνουν άρση φορτίου από την καθιστή θέση την ύπτια ή την όρθια. Αυτές οι ασκήσεις σχεδιάστηκαν με σκοπό να απομονώσουν και εξειδικευμένα να ενδυναμώσουν μυϊκές ομάδες στα πλαίσια ενός επιπέδου κίνησης. Οι πλειομετρικές ασκήσεις από την άλλη πλευρά, επικεντρώνονται σε λειτουργικές δραστηριότητες φόρτισης βάρους που αναπαράγουν , υψηλής ταχύτητας, πολυεπίπεδη φυσιολογική ανθρώπινη κίνηση.

Φυσιολογικά, όχι όλοι οι ασθενείς οι οποίοι αποθεραπεύονται μετά από ένα ορθοπεδικό – μυοσκελετικό τραυματισμό χρειάζονται ένα εντατικό πρόγραμμα πλειομετρικών ασκήσεων. Αν όμως, ο ασθενής επιθυμεί να επιστρέψει και να κάνει δυναμικές αθλητικές δραστηριότητες η το επάγγελμά απαιτεί δυναμική ή βαλλιστική φυσική άσκηση τότε το  PLYOMETRICS αποτελούν τις κατάλληλες συνθήκες  που εμπεριέχουν υψηλού επιπέδου πλειομετρικού και μειομετρικού φορτίου.

Παρακάτω παρατίθεται πίνακας με τις βασικές παραμέτρους της θεραπευτικής άσκησης.

ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ  ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ  ΑΣΚΗΣΗΣ

Συχνότητα: Καθημερινώς, 3 ημέρες την εβδομάδα, 2 ημέρες την εβδομάδα ΄Ενταση: Ποσό έντασης, πλήρες εύρος κίνησης, μικρό εύρος κίνησης, ταχύτητα της συστολής (χαμηλή μεσαία, γρήγορη) Διάρκεια: 6 εβδομάδες, 8 εβδομάδες, 10 εβδομάδες Τύπος Αντίστασης: Ισοτονική , Ισοκινητική Τύπος μυϊκής συστολής: Μειομετρική, Πλειομετρική, ισομετρική Βαθμός Αντίστασης: Συνολικό ποσό του βάρους ή της δύναμης εφαρμόζεται Αριθμός επαναλήψεων: 1-15 Αριθμός Σετ:  1-5 Διάρκεια ανάπαυσης ανάμεσα στα σετ : Μικρής διάρκειας για αεροβικό– μεταβολικό έργο, μακράς διάρκειας (2-3 min) για αναερόβιο έργο Σειρά των ασκήσεων: Ασκήσεις μεγάλων μυϊκών ομάδων πρώτα, προοδευτικά περνάμε προς τις μικρότερες μυϊκές ομάδες. Βαθμός προσπάθειας: Χαμηλή ένταση (υπομέγιστη προσπάθεια), υψηλή ένταση (μέγιστη προσπάθεια)

Η ΜΥΪΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ

 

 

Η μορφολογία του μυϊκού ιστού είναι μεταβλητή, δηλ. έχει την ικανότητα να αλλάξει.

Η μυϊκή μεταβλητότητα έχει 2 ξεχωριστές κατηγορίες:

ß                                             à

ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΑ                ΑΤΡΟΦΙΑ

Απαιτούνται ποικίλα ερεθίσματα για να επηρεαστεί η μυϊκή μεταβλητότητα.

Η Αρχή των ΕΙΔΙΚΩΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΩΝ σε ΕΠΙΒΑΛΛΟΜΕΝΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ (ΕΠΕΑ) (SAID – specific adaptations to imposed demands) είναι ο προάγγελος /πρόδρομος της υπερφόρτωσης, του ειδικού τύπου φόρτισης, και της αντιστρεψιμότητας, έννοιες που συνδέονται με την δύναμη και την αποκατάσταση μετά από ένα τραυματισμό. Εν μέρει η αρχή ΕΠΕΑ καθορίζει τις ειδικές προσαρμογές και αλλαγές που συμβαίνουν ως απόκριση στις υψηλά εξειδικευμένες απαιτήσεις (FAULKNER 1986) .

Μετά από ένα τραυματισμό η επανεκπαίδευση του μυός βοηθάει  τον ασθενή να προσαρμοστεί και να προετοιμαστεί για να επιστρέψει στις λειτουργικές δραστηριότητες.

Ένα πρόγραμμα αύξησης της μυϊκής ισχύος πρέπει να κατευθύνεται σε ατομικό επίπεδο (κάθε ασθενής ) με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να επιτυγχάνει τους στόχους της αποθεραπείας. Σύμφωνα με τον  DELEE:

«Η λειτουργία αυξάνει με την χρήση; Λειτουργίες  που δεν χρησιμοποιούνται χάνονται. Η ένταση , η διάρκεια και η συχνότητα της δραστηριότητας, σχετίζονται με το λειτουργικό δυναμικό που αναπτύσσεται»

Τα ερεθίσματα που προκαλούν προσαρμοστικές αλλαγές στους σκελετικούς μύες περιγράφονται ως:

·        Συχνότητα

·        Ενταση

·        Διάρκεια

Οι ανθρώπινοι σκελετικοί μύες αντιδρούν και προσαρμόζονται σε αυτά τα ερεθίσματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από την :

1.     φύση

2.     αναλογία (ποσοστό, βαθμό)

3.     μέγεθος

4.     διάρκεια των ερεθισμάτων

Σε ένα κλινικό περιβάλλον, τα ερεθίσματα προς τους σκελετικούς μύες είναι οι συνθήκες ή το πρόγραμμα αποκατάστασης. Τα προγράμματα αποκατάστασης βασίζονται σε συγκεκριμένες αρχές που οδηγούν στις αναγκαίες προσαρμοστικές αλλαγές οι οποίες με την σειρά τους επηρεάζουν την λειτουργία. Τα θεμέλια ενός προγράμματος αύξησης της δύναμης που χρησιμοποιείται στην φυσικοθεραπεία είναι οι :

Α. ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΦΟΡΤΙΣΗΣ: Για να συμβεί μια επίδοση (απόδοση , επίτευγμα, προσπάθεια) και η μορφολογική αλλαγή, ένα ερέθισμα (φορτίο, τάση) θα πρέπει να υπερβεί την φυσιολογική λειτουργική δυνατότητα του μυός που ασκείται.

Β. ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΥ ΤΥΠΟΥ ΦΟΡΤΙΣΗΣ: Οι ειδικές και προβλέψιμες προσαρμογές που συμβαίνουν σ΄ έναν μύ ως απόκριση/ αντίδραση στην εξειδικευμένη άσκηση.

Γ. ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΙΜΟΤΗΤΑΣ: Οι προσαρμοστικές αλλαγές που συμβαίνουν ως αντίδραση σε μια εξειδικευμένη άσκηση είναι αντιστρέψιμες. Αν το ερέθισμα που χρησιμοποιείται για να εκμαιεύσει τις μορφολογικές αλλαγές παύσει , οι μορφολογικές αλλαγές επανέρχονται στο προ της άσκησης καθεστώς.

Γ ε ν ι κ ώ ς    οι:

Α. ΤΥΠΟΥ Ι (ΕΡΥΘΡΕΣ – ΟΞΕΙΔΩΤΙΚΕΣ) μυϊκές ινες ανταποκρίνονται καλύτερα σε :

·        χαμηλής έντασης (τάση)

·        υψηλού όγκου (ποσότητα) (σετ κ΄ επαναλήψεων) ασκήσεις απ΄ότι η τύπου ΙΙ

Τέτοιου είδους ασκήσεις έχουν μεγάλη επαναληπτικότητα και περιλαμβάνουν  αθλητικές δραστηριότητες όπως ποδηλασία τρέξιμο, κολύμβηση και κωπηλασία κ.α.

Β. ΤΥΠΟΥ ΙΙ (ΛΕΥΚΕΣ – ΓΛΥΚΟΛΥΤΙΚΕΣ – ΤΑΧΕΙΑΣ ΣΥΣΤ.) ανταποκρίνονται καλύτερα σε:

·        υψηλού φορτίου (έντασης)

·        χαμηλού όγκου (πρωτόκολλα άσκησης)

Σ ΄ένα πρόγραμμα αύξησης της μυϊκής ισχύος μια επιθυμητή και προβλέψιμη μορφολογική αλλαγή που συμβαίνει είναι η :

ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΑ = η αντισταθμιστική αύξηση του μεγέθους μιας μυϊκής ίνας που συμβαίνει ως αποτέλεσμα της αύξησης της σύνθεσης των συσταλτών πρωτεϊνών ακτίνης κ΄μυοσίνης.

Οι τύπου ΙΙ μυϊκές ίνες υπερτροφούν πιο εύκολα απ΄ότι αυτές του τύπου Ι

Ένα άλλο μορφολογικό φαινόμενο που παρουσιάζεται ως αντίδραση στα υψηλής έντασης προγράμματα δύναμης είναι η ΥΠΕΡΠΛΑΣΙΑ ( η ανάπτυξη νέων μυϊκών ινών) ή ο κατά μήκος διαχωρισμός των μυϊκών ινών.

Εχει αναφερθεί αύξηση 19% του συνολικού αριθμού των μυϊκών ινών σε μελέτες με ζώα (στα κάτω άκρο γάτας μετά από πρόγραμμα άρσης βαρών). Το φαινόμενο αυτό δεν έχει αποδειχθεί κόμη σε ανθρώπους.

Το φαινόμενο της ΥΠΕΡΤΡΟΦΙΑΣ είναι η δεσπόζουσα αλλαγή που λαμβάνει χώρα στους σκελετικούς μύες ως απόκριση σε ένα υψηλής έντασης πρόγραμμα αύξησης της μυϊκής ισχύος. Η σχετική συνεισφορά της ΥΠΕΡΠΛΑΣΙΑΣ (αν υπάρχει) δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί. Η προκληθείσα υπερτροφία σ΄ έναν μυ που βρίσκεται υπό ανάρρωση μετά από ένα τραυματισμό είναι σπουδαίας σημασίας γιατί, η υπερτροφία σχετίζεται με την δυνατότητα παραγωγής μεγαλύτερης τάσης.

Σύμφωνα με τον Caplan (1988) η παθητική διάταση ενός εννευρωμένου μυός δημιουργεί τάση καθώς επίσης έχει ως αποτέλεσμα την υπερτροφία των ινών. Η αλλαγή αυτό στο μέγεθος της μυϊκής ίνας που συνδέεται με αυτή την υπερτροφία λόγω της διτασης είναι αποτέλεσμα της αύξησης της ανακύκλωσης πρωτεϊνών.