ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ

Σύνδεσμος = είναι μια σκληρή, σχετικά ανελαστική δέσμη συνδετικού ιστού που ενώνει-συνδέει ένα οστό με ένα άλλο.

Λειτουργικός ρόλος συνδέσμων:

1.     παρέχει σταθερότητα,

2.     ελέγχει την θέση ενός αρθρωμένου οστού σε σχέση με ένα άλλο κατά την διάρκεια φυσιολογικών κινήσεων.

3.     παρέχει ιδιοδεκτικότητα και αίσθηση της θέσης της άρθρωσης κατά την διάρκεια των κινήσεων, διαμέσω ελεύθερων νευρικών απολήξεων ή μηχανουποδοχέων που βρίσκονται μέσα στους συνδέσμους.

Κάκωση συνδέσμου:

Συμβαίνει όταν τάση εφαρμοστεί σε μια άρθρωση η οποία κινείται πέραν των φυσιολογικών ορίων και επιπέδων κίνησης (Frank C. 1996).

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι ταξινόμησης μιας συνδεσμικής βλάβης. Πιο συχνά χρησιμοποιούμε τη 3βαθμη:

1^ου βαθμού:

Προκαλείται διάταση και πιθανόν μικρορήξη συνδεσμικών ινών, η οποία συνοδεύεται από μικρή ή καθόλου αρθρική αστάθεια.

Κλινικά σημεία:

-ήπιος πόνος,

-μικρή ποσότητα οιδήματος (όχι πάντα εμφανής),

-ήπια αρθρική δυσκαμψία.

2^ου βαθμού:

Υπάρχει μερική ρήξη και (μηχανικός) διαχωρισμός των συνδεσμικών ινών και ταυτόχρονα μέτριου βαθμού αστάθεια στην άρθρωση.

Κλινικά σημεία:

-         μέτριος ως έντονος πόνος,

-         εμφανές οίδημα,

-         αρθρική δυσκαμψία.

3^ου βαθμού:

Έχουμε ολική ρήξη του συνδέσμου, η οποία συνοδεύεται πρωτογενώς από μεγάλη αρθρική αστάθεια.

Κλινικά σημεία:

-         αρχικά υπάρχει έντονος πόνος, ο οποίος μπορεί να εξελιχθεί σε ήπιο ή και να εξαφανισθεί λόγω ολικής αποκοπής των νευρικών ινών.

-         Το οίδημα είναι έντονο (ως σημείου παραμόρφωσης της άρθρωσης).

-         Υπάρχει μεγάλη αρθρική αστάθεια και δυσκαμψία η οποία με την πάροδο του χρόνου επιδεινώνεται και η λειτουργία της άρθρωσης είναι σχεδόν αδύνατη.

Σε 3^ου βαθμού συνδεσμικές κακώσεις με χαρακτηριστική αστάθεια απαιτείται συνήθως κάποια μορφή ακινητοποίησης που διαρκεί για 2 –5 εβδομάδες. Σε ορισμένες περιπτώσεις συνδεσμικών κακώσεων για την αποκατάσταση της αρθρικής αστάθειας είναι επιβεβλημένη χειρουργική αποκατάσταση.

 

ΕΠΟΥΛΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ

Η πορεία επούλωσης που ακολουθεί μια συνδεσμική κάκωση είναι ίδια με αυτή που παρατηρείται στην αποθεραπεία και άλλων αγγειωμένων ιστών.

Κατά τις πρώτες 72 ώρες, υπάρχει απώλεια αίματος και προσέλκυση  φλεγμονωδών κυττάρων στην τραυματισμένη περιοχή. Αν η συνδεσμική κάκωση είναι έξω από τον αρθρικό θύλακα (σε εξωαρθρικό σύνδεσμο) η αιμορραγία λαμβάνει χώρα σε υποδόριο χώρο.

Αν ένας ενδοαρθρικός σύνδεσμος τραυματιστεί, η αιμορραγία συμβαίνει μέσα στον αρθρικό θύλακα έως ότου να επέλθει η θρόμβωση ή λόγω αυξημένης συμπίεσης (περίδεση) η αιμορραγία διακοπεί.

Στις επόμενες 6 εβδομάδες η αγγειακή εξάπλωση (αναπαραγωγή) αρχίζει μαζί με αύξηση των τριχοειδών αγγείων και ταυτόχρονα παρουσιάζεται ινοβλαστική δραστηριότητα, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία ινώδους θρόμβου.

Τα αποκομμένα άκρα του συνδέσμου επανενώνονται δια μέσω της γεφύρωσης που προκαλεί ο θρόμβος.

Η σύνθεση του κολλαγόνου και της βασικής μεσοκυττάριας ουσίας των πρωτεινογλυκανών, ως συνθετικά στοιχεία ενός εξωκυτταρικού καλουπιού (μήτρας), συνεισφέρουν στην αναπαραγωγή και εξάπλωση του ουλώδη ιστού που γεφυρώνει τα αποκομμένα άκρα του συνδέσμου.

Αρχικά αυτός ο ουλώδης ιστός είναι μαλακός, έχει γλοιότητα και προοδευτικά γίνεται πιο ελαστικός πιθανότατα. Οι ίνες του κολλαγόνου χωροθετούνται με ένα τυχαίο εξυφαντικό πρότυπο (σε σχήμα ζιγκ-ζαγκ) με πολύ μικρή οργάνωση.

Προοδευτικά η ινοβλαστική δραστηριότητα μειώνεται, όπως και η αγγειοποίηση, και επέρχεται μέγιστη αύξηση της πυκνότητας του κολλαγόνου του ουλώδους ιστού.

Όταν ο συνδετικός ιστός αποτυγχάνει να φέρει σε πέρας τους λειτουργικούς σκοπούς που επιτελεί, οφείλεται σε 2 λόγους:

1.     αποτυχία παραγωγής ικανοποιητικού ποσού ουλώδη ιστού,

2.     αποτυχία επανασύνδεσης του συνδέσμου του συνδέσμου με το οστό στην ιδανική – κατάλληλη περιοχή κατά την διάρκεια των επόμενων μηνών.

Ο ουλώδης ιστός συνεχίζει να ωριμάζει και ταυτόχρονα συμβαίνει ευθυγράμμιση του κολλαγόνου ως απόκριση στα προοδευτικά εφελκυστικά φορτία τα οποία δέχεται.

Η ωρίμανση του ουλώδη ιστού μπορεί να χρειαστεί ως και 12 μήνες για να ολοκληρωθεί. Ο ακριβής χρόνος που απαιτείται εξαρτάται από μηχανικούς παράγοντες όπως:

-         η θέση ανάταξης των αποκομμένων άκρων του συνδέσμου,

-         η χρονική διάρκεια της υποβληθείσας ακινητοποίησης.