ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ ΚΑΙ ΒΙΤΑΜΙΝΗ Α.

Πηγή: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21967159

Έρευνα για την επίδραση της βιταμίνης Α στην οστεοπόρωση.

Vitamins and bone health: beyond calcium and vitamin D.

Ahmadieh H, Arabi A.

Source

Department of Internal Medicine, American University of Beirut, Beirut, Lebanon Department of Internal Medicine, American University Hospital, Beirut, Lebanon.

Abstract

Osteoporosis is a major health disorder associated with an increased risk of fracture. Nutrition is among the modifiable factors that influence the risk of osteoporosis and fracture. Calcium and vitamin D play important roles in improving bone mineral density and reducing the risk of fracture. Other vitamins appear to play a role in bone health as well. In this review, the findings of studies that related the intake and/or the status of vitamins other than vitamin D to bone health in animals and humans are summarized. Studies of vitamin A showed inconsistent results. Excessive, as well as insufficient, levels of retinol intake may be associated with compromised bone health. Deficiencies in vitamin B, along with the consequent elevated homocysteine level, are associated with bone loss, decreased bone strength, and increased risk of fracture. Deficiencies in vitamins C, E, and K are also associated with compromised bone health; this effect may be modified by smoking, estrogen use or hormonal therapy after menopause, calcium intake, and vitamin D. These findings highlight the importance of adequate nutrition in preserving bone mass and reducing the risk of osteoporosis and fractures.
© 2011 International Life Sciences Institute.

Αυχενικό σύνδρομο - Πόνος στον αυχένα (Σπαστική κύφωση - Σύνδρομο κακής στάσης)

ΠΗΓΗ: http://xeiropraktiki.blogspot.com/

Η σπαστική κύφωση ή σύνδρομο κακής στάσης (Αγγλ. Upper crossed syndrome) είναι μια διαμόρφωση του άνω μέρος του σώματος που χαρακτηρίζεται από έναν συνδυασμό σφιγμένων και αδύναμων / ατροφικών μυών τους οποίους αναπτύσσει το σώμα σύμφωνα με μια συγκεκριμένη τάση για λανθασμένη στάση. Το πιο συχνό χαρακτηριστικό ενός ασθενούς που πάσχει από σύνδρομο κακής στάσης είναι οι σφιγμένοι άνω τραπεζοειδείς μύες (οι μύες ανάμεσα στο έσω άκρο του ώμου και τον αυχένα) και κάποιες φορές οι μύες στο πίσω μέρος και την βάση του κρανίου. Το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι τόσο συχνό στη εποχή μας που υπάρχει πιθανότητα να υποφέρετε από αυτό και εσείς που διαβάζετε τώρα αυτό το άρθρο !!!

Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση να αναπτύξουν αυτό το σύνδρομο είναι αυτοί που κάθονται πολλές ώρες την ημέρα σε γραφείο ή πιο συχνά σε υπολογιστή. Λόγω της κακής εργονομίας και κακού σχεδιασμού του εργασιακού χώρου οι ασθενείς αυτοί καταλήγουν να είναι γερμένοι όλη μέρα πάνω από ένα γραφείο γράφοντας ή πληκτρολογώντας σε κάποιον υπολογιστή. Αν κάνετε μια βόλτα σε οποιοδήποτε τέτοιο χώρο (γραφεία εταιρίας, βιβλιοθήκη πανεπιστημίου, κατάστημα κ.λ.π.) θα παρατηρήσετε πως είναι πάρα πολλά τα άτομα που έχουν κακή στάση στην εργασία τους.

Για να διατηρήσει το σώμα μας αυτήν την αφύσικη στάση πρέπει να προσαρμοστεί και να “ενεργοποιήσει” συγκεκριμένου μύες. Αν σκεφτούμε το μήκος ενός μύ όταν βρίσκεται σε σύσπαση αυτό είναι κοντύτερο ή βραχυμένο όπως λέμε. Αν αυτή η σύσπαση διατηρηθεί για πολύ ώρα τότε ο μυς θα παραμείνει όντως κοντύτερος και θα οδηγηθεί σε χρόνια βράχυνση (σφίξιμο ή σύσπαση).

Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Ας σκεφτούμε και τους μύες που ΔΕΝ χρησιμοποιούμε όταν είμαστε στις συγκεκριμένες λάθος στάσεις. Οι μύες στο ανθρώπινο σώμα έχουν μια αξιοθαύμαστη ισορροπία. Όταν ένας μυς εργάζεται ο αντίθετος του μυς βρίσκεται σε χαλάρωση. Σε αρκετές περιπτώσεις δε ο αντίθετος μυς μπορεί να βρίσκεται και σε διάταση. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον δικέφαλο στο μπράτσο μας. Όταν σηκώνουμε ένα βάρος αυτός ενεργοποιείται ώστε να το σηκώσει. Ο τρικέφαλος που είναι ο “ανταγωνιστής” του δεν εργάζεται κατά τη διάρκεια της άρσης και ενδεχομένως να τον αισθανθείτε να διατείνετε κατά το τέλος της κίνησης του μπράτσου. Είναι λοιπόν αυτή η συνεχής διάταση και έλλειψη χρήσης των ανταγωνιστών που τους κάνει αδύναμους και ατροφικούς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω αλλαγές στο σώμα και να δυσκολέψει περισσότερο την προσπάθεια του σώματος να διατηρήσει σωστή στάση.

Παρατηρήστε την μετακίνηση του κεφαλιού προς τα εμπρός. Ιδανικά το αυτί θα έπρεπε να είναι ακριβώς στην ίδια ευθεία με τον ώμο.

Γι’αυτό το λόγο οι ασθενείς με σύνδρομο κακής στάσης έχουν σφιχτούς τους μυς στους ώμους αλλά και στην βάση του κρανίου. Με δεδομένο αυτό το “σφίξιμο” οι ασθενείς αυτοί έχουν και μετακίνηση του κεφαλιού τους προς τα εμπρός η οποία περαιτέρω επιβαρύνει τους ώμους και την πλάτη αφού το βάρος του κεφαλιού “πολλαπλασιάζεται” για κάθε εκατοστό μετακίνησης προς τα εμπρός.

Οι μύες που συνήθως είναι σφιγμένοι σε άτομα με σύνδρομο κακής στάσης είναι οι εξής :

* Οι άνω τραπεζοειδείς

* Οι υπινιακοί μύες

* Οι εν τω βάθει καμπτήρες του αυχένα.

* Οι μείζον θωρακικοί

* Οι ανελκτήρες της ωμοπλάτης

Οι μύες που τείνουν να είναι επιμηκημένοι και αδύναμοι είναι οι εξής ::

* Οι ρομβοειδείς.

* Οι μέσοι και κάτω τραπεζοειδείς

* Οι εν τω βάθει καμπτήρες του αυχένα

Πώς θεραπεύεται το σύνδρομο σπαστικής κύφωσης :

Η θεραπεία του συνδρόμου αυτού ακολουθεί τα παρακάτω βήματα :

Μείωση ή εξάλειψη του παράγοντα καταπόνησης. Δηλαδή αν το πρόβλημα αυτό μας ενοχλεί επειδή εργαζόμαστε ή καθόμαστε πολλές ώρες στον υπολογιστή με λανθασμένη στάση ή επειδή κοιμόμαστε π.χ. μπρούμυτα και ξυπνάμε με πόνο τότε το πιο σημαντικό είναι να αλλάξουμε τις συνήθειες μας ώστε να μην χειροτερεύουμε το πρόβλημα.

Αν οι πόνοι επιμένουν και μετά τη Μείωση ή εξάλειψη του παράγοντα καταπόνησης τότε :

Απευθυνόμαστε σε κάποιον ειδικό. Το σύνδρομο κακής στάσης απαιτεί έναν συνδυασμό από διατάσεις, ειδικές πιέσεις, Χειροπρακτικές ανατάξεις (ήπιες τεχνικές επαναφοράς των σπονδύλων) και ενδυνάμωση συγκεκριμένων μυϊκών ομάδων που θα στηρίξουν καλύτερα το σώμα μας.

Για περαιτέρω πληροφορίες πάνω στην θεραπεία του συνδρόμου κακής στάσης επικοινωνήστε μαζί μου στο

bodah@hotmail.com ή στο 697-9320314

Κωνσταντίνος Κοντουβάλης BSc (Hons), D.C., PG Cert (Clin.Chiro)

Δρ. Χειροπρακτικής (UK)

ΧΟΡΕΥΤΕΣ!!!! (PART 1)

Ο ρόλος των μυών του πέλματος σε σχέση με την κίνηση και τον έλεγχο στο χορό.

Γράφει η Στέλλα Κυριακού,

Το πέλμα αποτελείται από 26 οστά που χωρίζονται στα οστά του ταρσού, στα μετατάρσια και στις φάλαγγες. Περίπου στην προεφηβική ηλικία ολοκληρώνεται η ανάπτυξη των πελμάτων, όμως οι μύες γύρω από αυτά μπορούν να δυναμώσουν με προπόνηση από νωρίς.

 Η εκμάθηση της ιδανικής τοποθέτησης του βάρους του σώματος στο πέλμα, επιτυγχάνει τη σωστή τοποθέτηση και τον έλεγχο στο πάνω μέρος του σώματος ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσεται σωστά η δύναμη ολόκληρου του ποδιού και του κάτω άκρου. Για παράδειγμα, όταν τα

 πόδια πατούν στο έδαφος σε 1st position, τα ¾ του βάρους βρίσκονται στο μπροστινό μέρος του πέλματος, χωρίς να μετακινείται μέσα ή έξω η καμάρα. Επιπλέον, στο demi pointe, το βάρος βρίσκεται σωστά κατανεμημένο στο μεσαίο δάχτυλο, έχοντας μικρότερη βάση ισορροπίας. Τέλος, πάνω στις pointe, η βάση ισορροπίας είναι ακόμη μικρότερη διατηρώντας το πόδι ευθυγραμμισμένο. Έτσι λοιπόν, ο ρόλος

των μυών του πέλματος και της ποδοκνημικής επηρεάζουν την κίνηση, τον έλεγχο και την ευθυγράμμιση σε όλες τις θέσεις του πέλματος και κινήσεις στο μπαλέτο.

 Οι μύες της ποδοκνημικής (υποκνημίδιος, γαστροκνήμιος ) που με την ενέργεια τους κάμπτει ισχυρά πελματιαίως το πόδι, και οι μύες της ράχης του ποδιού και του πέλματος, που είναι πολύ μικροί μύες που ενεργοποιούν τις αρθρώσεις του άκρου ποδός προκαλούν κινήσεις όπως demi pointe, pointe και περιστροφή των πελμάτων μέσα και έξω. Όλοι μαζί  δίνουν δύναμη στις κινήσεις των πελμάτων των χορευτών.

 Οι μύες του πέλματος δίνουν στο πόδι ένα ευρύ φάσμα επιλογών μετακίνησης στις διάφορες θέσεις και ασκήσεις στο μπαλέτο, όπως rises σε demi pointe και pointe, flex, pointe και demi plie. Επίσης, οι μύες που  

 βρίσκονται ανάμεσα και γύρω από τα μετατάρσια και τις φάλαγγες, μπορούν να ελέγξουν την κάμψη των δαχτύλων, να απάγουν και να προάγουν. Αυτοί οι μύες συμβάλουν στην πραγματοποίηση δυνατών battements tendus και glisses. Τέλος, η δύναμη των μυών αυτών είναι απαραίτητη για ασκήσεις allegro, για σωστή θέση των πελμάτων κατά την απογείωση σπρώχνοντας το πάτωμα και την προσγείωση χρησιμοποιώντας τα δάχτυλα και μετά την φτέρνα για απορρόφηση κραδασμών, π.χ. sautes.