"Αισθανθήκαμε περήφανοι"

Η εθνική κωφών γυναικών επιβεβαίωσε πως είναι μία από τις κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα μέσα στα βάθη της Τουρκίας κατέκτησε την τρίτη θέση στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και εκτός από το χάλκινο μετάλλιο σφράγισε το εισιτήριο για την Ολυμπιάδα κωφών του χρόνου στη Βουλγαρία. Η προπονήτρια της ομάδας, Αθηνά Ζέρβα, μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ (sepk.gr) για την πορεία μέχρι το μετάλλιο, τους νέους στόχους που θέτει αλλά και για τις αθλήτριες της.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

Για την πορεία της Εθνικής στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Τουρκίας
"Εκ του αποτελέσματος και από την γενικότερη προσπάθεια είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Συνεχίσαμε από εκεί που σταματήσαμε τον Σεπτέμβρη του 2011 στο Παλέρμο. Προσπαθήσαμε να ανέβουμε το σκαλοπάτι που ίσως τότε το αξίζαμε αλλά δεν δείξαμε έτοιμοι στον ημιτελικό με την Ουκρανία. Αυτό το καταφέραμε τώρα.
Στον όμιλο με Ουκρανία, Ρωσία, Τουρκία τερματίσαμε πρώτες κάτι που μας έφερε αρχικά πάνω στην Ιταλία, όμως μετά μας έριξε πάλι πάνω στη Σουηδία στα προημιτελικά.
Με τη Σουηδία στο πρώτο ημίχρονο προηγηθήκαμε μέχρι και 8 πόντους, όμως οι Σουηδές είναι ομάδα δουλεμένη, αξιόμαχη, με βάθος στο ρόστερ, συνηθισμένη στα μετάλλια και τρία δικά μας λάθη μας έφεραν ένα πόντο πίσω. Περίπου 8 λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι ήμασταν 8 πόντους πίσω και εκεί κάπως χάσαμε την ψυχραιμία μας.
Αυτό που κρατάω είναι ότι μέσα σε λιγότερο από 18 ώρες που ήταν ο προημιτελικός καταφέραμε να διαχειριστούμε την ήττα ώστε να βρούμε τη συγκέντρωση και τη δύναμη για να διεκδικήσουμε την τρίτη θέση. Στο Παγκόσμιο του Παλέρμο δύο μετάλλια μας έφυγαν μέσα από τα χέρια μας, όμως φέτος είχαμε την εμπειρία και αντιληφθήκαμε ότι έγινε κάτι λάθος πέρσι μαθαίνοντας από αυτό.
Πλέον έχοντας καταφέρει να πάρουμε αυτό που θέλαμε θα επιθυμούσα να ευχαριστήσω το γήπεδο του ΜΕΤΣ γιατί οι προϊστάμενοι και οι εργαζόμενοι στήριξαν την προσπάθεια που κάναμε στη σημαντικότατη περίοδο της προετοιμασίας. Επίσης ευχαριστούμε τους προέδρους του Ατρομήτου και των Κυρίαρχων που μας παραχώρησαν ώρες στο κλειστό στα Καμίνια για να κάνουμε κάποιες απογευματινές προπονήσεις. Τέλος ευχαριστώ ολόκληρη την γυναικεία ομάδα του Ατρομήτου και την προπονήτρια κυρία Γεωργίου που κάναμε προπόνηση μαζί και λύσαμε κάποια σημαντικά προβλήματα αριθμητικής φύσης".

Για την τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο
"Αναμφίβολα είναι μεγάλη χαρά και δικαίωση. Αισθανθήκαμε περήφανοι που καταφέραμε να εκπροσωπήσουμε τη χώρα μας επάξια στα βάθη της Τουρκίας. Ήταν το νερό που δεν ήπιαμε στο Παλέρμο. Παράλληλα ήταν και μία απόδειξη ότι προχωράμε μπασκετικά και ότι γινόμαστε συμπαγής ως ομάδα. Οι ρόλοι πλέον σαφέστεροι και οι αυτοματισμοί έχουν βγει στο παρκέ. Είναι μεγάλη ικανοποίηση γιατί ανοίγει η όρεξη και μπορούμε να βλέπουμε το μέλλον αισιόδοξα.
Αυτή η επιτυχία είναι ομαδική που ακουμπάει φυσικά στα κορίτσια, τα οποία βρίσκονται στο προσκήνιο, όμως αφορά κι όλους όσους δούλεψαν χωρίς να φαίνονται. Ο συνεργάτης μου Βαγγέλης Σιμσιρής, ο φυσιοθεραπευτής Κώστας Λώλης, ο αρχηγός της αποστολής Κώστας Σίμσης και οι συνοδοί αποστολής Αλεξάνδρα και Μαρία που είχαν το ρόλο του πασπαρτού έπαιξαν καταλυτικό ρόλο ".

Για τους νέους στόχους που θέτει πλέον
"Από εδώ και στο εξής οι βασικοί μας στόχοι πρέπει να είναι τρεις. Πρώτα απ' όλα να διασφαλίσουμε ότι είμαστε η τρίτη ευρωπαϊκή δύναμη κάτι που σημαίνει ότι έχουμε κάποιους μπροστά μας που τους κοιτάζουμε, όμως έχουμε και κάποιους από πίσω μας που πρέπει να συνεχίσουν να κοιτάνε την πλάτη μας. Πατώντας αυτό το σκαλοπάτι που το έχουμε χτίσει θα πρέπει να κοιτάμε το επόμενο σκαλοπάτι που είναι πόσο πιο ψηλά μπορούμε να ανέβουμε στην Ολυμπιάδα, στο Παγκόσμιο και το Ευρωπαϊκό. Για την Ολυμπιάδα που θα γίνει το 2013 στη Σόφια θεωρώ ότι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να μπούμε πάλι στην τετράδα και να παλέψουμε για το μετάλλιο. Το περιβάλλον θα είναι σίγουρα πιο δύσκολο γιατί η διοργάνωση δεν αφορά μόνο την Ευρώπη.
Τρίτος στόχος είναι να μπορέσουμε να βρούμε τρόπους με τους οποίους θα μπορέσουμε να ενισχύσουμε αυτή την ομάδα σε έμψυχο υλικό. Πρέπει να προσελκύσουμε κι άλλα παιδιά σε οποιαδήποτε περιοχή της Ελλάδας για να έρθουν να ενταχθούν στο μπάσκετ κωφών και να βάλουμε τις βάσεις για το μέλλον".

Για τις παίκτριες της
"Οι στιγμές που ζω με αυτά τα παιδιά είναι τόσο μοναδικές, ξεχωριστές και συγκινητικές που δυσκολεύομαι να το περιγράψω με λόγια. Δεν περίμενα ότι πέρα από τη δουλειά και τη προσπάθεια από τις δυσκολίες που έχει μία προπόνηση ή ένα παιχνίδι θα έπαιρνα πίσω τόσο δυνατά συναισθήματα.
Είναι ιδιαίτερη και δυνατή ψυχολογικά η συνεργασία μου με τα κορίτσια. Δεν γνωρίζω νοηματική και δεν έχω καν μεταφραστή στο πάγκο. Όταν ήρθα στην ομάδα κάναμε μία συμφωνία ότι εγώ δεν είμαι εκεί για να προπονώ κωφούς αλλά αθλήτριες. Συμφωνήσαμε  ότι όλοι θα μιλάμε τη γλώσσα του μπάσκετ με ορολογίες και τα παιδιά έχουν στα χέρια τους γραπτά όλο το δικό μου λεξιλόγιο για να διαβάζουν τα χείλη μου. Το κομμάτι της κώφωσης έχουμε βρει τρόπο να το διαχειριζόμαστε ακόμα και μέσα στο παιχνίδι. Τα παιδιά έγιναν ευρηματικά μέσα από την επιθυμία τους να βελτιωθούν και να συνεργαστούν".