ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ;

Η οστεοαρθρίτιδα είναι η πιο συχνή μορφή αρθρίτιδας. Περισσότεροι από 100 εκατομμύρια  άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα. Επιδημιολογικά δεδομένα από το Ελληνικό Ίδρυμα Ρευματολογικών Ερευνών αναφέρουν ότι στην Ελλάδα η συνολική συχνότητα της συμπτωματικής οστεοαρθρίτιδας είναι 13,1% των ενηλίκων. Υπολογίζεται ότι περισσότερο από 1 εκατομμύριο Έλληνες - κατά άλλους 2 εκατομμύρια- πάσχουν από αυτή.

Η συχνότητα της νόσου αυξάνει με την ηλικία έτσι ώστε μετά τα 65 χρόνια, 3 στα 4 άτομα πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα ενώ περισσότερο από το 85% των ατόμων αυτών έχουν ευρήματα στις ακτινογραφίες των αρθρώσεων τους ακόμη και όταν δεν έχουν συμπτώματα. Ο αριθμός των ατόμων που πάσχει από οστεοαρθρίτιδα αυξάνει συνεχώς τα τελευταία χρόνια, λόγω της αύξησης του αριθμού των ηλικιωμένων ατόμων, ιδίως στις ανεπτυγμένες χώρες.

Οι κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις από την πάθηση είναι τεράστιες: αποχή από την εργασία, ευρεία χρήση φαρμάκων, χειρουργικές επεμβάσεις, αναπηρία. Αποτελεί μία από τις πιο συχνές αιτίες ανικανότητας.

Είναι ίσως η ποιο «αρχαία» νόσος. Η εξέταση οστών, προϊστορικών σκελετών από μούμιες Αιγυπτιακές, έδειξε ότι η οστεοαρθρίτιδα είναι τόσο παλαιά όσο και τα διάφορα θηλαστικά είδη.

Πρόκειται για μια χρόνια πάθηση. Επειδή εμφανίζεται συνήθως αργά στην πορεία της ζωής, παλαιά θεωρείτο σαν φυσιολογικό  επακόλουθο της γήρανσης (ήταν γνωστή και ως εκφυλιστική νόσος των αρθρώσεων).

Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί  μεγάλη πρόοδος όσον αφορά την κατανόηση των παθοφυσιολογικών  μηχανισμών που οδηγούν στη νόσο. Σήμερα γνωρίζουμε ότι πρόκειται για μεταβολική νόσο, με πολύπλοκους μηχανισμούς.

Η οστεοαρθρίτιδα προσβάλλει κυρίως τον αρθρικό χόνδρο. Ο χόνδρος είναι ο ιστός που καλύπτει τις αρθρικές επιφάνειες σαν μαξιλαράκι και βοηθά τα κόκαλα της άρθρωσης να γλιστρούν το ένα πάνω στο άλλο κατά την κίνηση. Είναι ένα ζωντανό υλικό που συνεχώς καταστρέφεται και ανανεώνεται, αποτελείται δε από κολλαγόνο, πρωτεογλυκάνες και κύτταρα, τα χονδροκύτταρα.

Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, το χονδροκύτταρο  διατηρεί μια ισορροπία ανάμεσα στις διεργασίες καταστροφής και ανανέωσης του χόνδρου.  Όταν αυτή η ισορροπία διαταραχθεί, υπέρ των καταστροφικών λειτουργιών, ο χόνδρος σπάζει, αποκτά ρωγμές και τελικά χάνεται εντελώς, αφήνοντας ακάλυπτες τις αρθρικές επιφάνειες.

Η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται σε άτομα συνήθως μέσης ηλικίας (μετά τα 45), πιο συχνά τις γυναίκες. Στις περιπτώσεις που προσβάλλει ανθρώπους νεώτερης ηλικίας, συνήθως πρόκειται για την λεγόμενη δευτεροπαθή οστεοαρθρίτιδα, η πιο συχνή αιτία της οποίας είναι ο τραυματισμός της άρθρωσης.

Η αιτία της πάθησης παραμένει άγνωστη. Ενοχοποιούνται πολλοί παράγοντες με κυριότερους τους:

•    Παχυσαρκία, συνδέεται στενά με την οστεοαρθρίτιδα, κυρίως με την οστεοαρθρίτιδα των γονάτων.
•    Ηλικία
•    Γενετικούς παράγοντες (οι γυναίκες έχουν πιθανότητα 30-50% να κληρονομήσουν από την μητέρα τους την οστεοαρθρίτιδα χεριών)
•    Τραυματισμούς της άρθρωσης
•    Εργασία ή ενασχόληση με ορισμένα σπορ.
•    Συγγενή αίτια (συγγενές εξάρθρημα του ισχίου, επιφυσιακές δυσπλασίες).
•    Ενδοκρινολογικά αίτια (σακχαρώδης διαβήτης, μεγαλακρία).
•    Άλλες παθήσεις των οστών (ρευματοειδής αρθρίτιδα, οστεονέκρωση, λοίμωξη).

Ποιες αρθρώσεις προσβάλλει;

Προσβάλλονται συχνότερα η σπονδυλική στήλη (αυχένας –οσφύ), τα γόνατα, οι μικρές αρθρώσεις των χεριών και τα ισχία. Σπανιότερα μπορεί να προσβληθούν οι ώμοι, η στερνοκλειδική άρθρωση, οι αγκώνες, το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού κ.α.

Η οστεοαρθρίτιδα διακρίνεται σε δυο μορφές, την εντοπισμένη και την γενικευμένη μορφή. Η εντοπισμένη μορφή συνήθως προσβάλλει 2-3 αρθρώσεις, κυρίως αυτές που βαστάζουν βάρος, όπως τα γόνατα και τα ισχία. Στην γενικευμένη μορφή προσβάλλονται μαζί πολλές αρθρώσεις στο σώμα ( χέρια - γόνατα - ισχία - σπονδυλική στήλη).

Πώς εκδηλώνεται;

Η οστεοαρθρίτιδα προκαλεί πόνο, δυσκαμψία και περιορισμό της κινητικότητας της άρθρωσης που προσβάλλει. Σε πιο προχωρημένο στάδιο προκαλεί παραμόρφωση της άρθρωσης.

•    Πόνος: εμφανίζεται συνήθως μετά από κούραση και υποχωρεί με την ανάπαυση. Όσο όμως η νόσος επιδεινώνεται ο πόνος γίνεται μόνιμος και εμφανίζεται ακόμη και την νύχτα κατά την διάρκεια του ύπνου. Επηρεάζεται από τις αλλαγές του καιρού, επιδεινώνεται από την υγρασία και το κρύο.

•    Δυσκαμψία άρθρωσης: το «μάγγωμα», το οποίο εμφανίζεται όταν η άρθρωση μείνει πολλή ώρα αχρησιμοποίητη.

•    Κριγμός: είναι ένας ήχος που ακούει ο ασθενής ή και οι γύρω του όταν κινεί την άρθρωση. Οφείλεται στην τριβή ανάμεσα στα κόκαλα της άρθρωσης τα οποία δεν προστατεύονται πια από τον χόνδρο.

Στην οστεοαρθρίτιδα σπάνια έχουμε σημεία φλεγμονής στην άρθρωση που πάσχει, δηλαδή θερμότητα, ερυθρότητα και πρήξιμο. Δεν προσβάλλονται ποτέ εσωτερικά όργανα. Προσβολή εσωτερικών οργάνων και έντονα σημεία φλεγμονής της άρθρωσης έχουμε αντιθέτως στην ρευματοειδή αρθρίτιδα, η οποία είναι η δεύτερη πιο συχνή μορφή αρθρίτιδας μετά την οστεοαρθρίτιδα.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι τελείως διαφορετικό νόσημα, καθώς ανήκει στα αυτοάνοσα νοσήματα, έχει άλλη κλινική εικόνα και πορεία και τελείως διαφορετική θεραπεία.

Σύνδρομο Λαγονοκνημιαίας Ταινίας.

Για δρομείς που δεν θέλουν να έχουν…το γόνατο του δρομέα

Αρχικά ξεκίνησε ως μια μικρή ενόχληση στην εξωτερική πλευρά του γόνατου. Δεν έδωσα και πολύ σημασία και συνέχισα να κάνω την προπόνηση μου. Έβαλα και λίγο πάγο στην πονεμένη περιοχή περιμένοντας ότι θα περάσει. Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνω και πολλές διατάσεις. Έτσι χωρίς να υποψιάζομαι ότι η αιτία του πόνου μπορεί να είναι μια σφιχτή περιοχή μυών, δεν φρόντισα να την χαλαρώσω. Άλλωστε που να γνωρίζεί κανείς και την λειτουργία όλων των δομών της ανθρώπινης μηχανής. Δυστυχώς στις προσεχείς προπονήσεις ο πόνος σταδιακά γίνεται ανυπόφορος με αποτέλεσμα το τρέξιμο αντί για μια ευχάριστη δραστηριότητα να αποτελεί μια επώδυνη διαδικασία. Πιθανώς το σύνδρομο τριβής της λαγονοκνημιαίας ταινίας να είναι η αιτία του κακού.

Το πρόβλημα
Το σύνδρομο αυτό παρουσιάζεται ως πόνος στην έξω επιφάνεια του γόνατος εξαιτίας της αυξημένης τάσης της λαγονοκνημιαίας ταινίας και των απαγωγών μυών της άρθρωσης του ισχίου.
Η λαγονοκνημιαία ταινία (Λ.Τ.)είναι μια παθητική δομή που αποτελείται από ινώδη συνδετικό ιστό, η οποία βρίσκεται στην έξω επιφάνεια του μηρού και εκτείνεται από την λαγόνια ακρολοφία (έκφυση) μέχρι την πάνω και έξω επιφάνεια της κνήμης (κατάφυση)(βλ. σχήμα 1). Η τάση της Λ.Τ. επηρεάζεται από την δράση του τείνοντα την πλατεία περιτονία μυός ο οποίος καταφύεται στο πρόσθιο χείλος της και από την επιφανειακή στιβάδα του μεγάλου γλουτιαίου μυός που καταφύεται στο οπίσθιο χείλος της.

Το σημείο της κατάφυσής της (έξω κνημιαίος κόνδυλος) βρίσκεται μπροστά από τον άξονα του γόνατος στην έκταση. Αντίθετα στην κάμψη βρίσκεται πίσω από τον άξονα, έτσι ώστε σε κάθε βήμα η Λ.Τ. μετακινείται μπροστά και πίσω από τον άξονα του γόνατος. Η φλεγμονή αναπτύσσεται συνήθως στο σημείο τριβής της Λ.Τ. πάνω στην πλάγια επιφάνεια του έξω μηριαίου κονδύλου και προσβάλλει κυρίως τους δρομείς.(βλ. σχήμα 2)

Αθλητές με υπερβολικό πρηνισμό του ποδιού είναι περισ­σότερο επιρρεπείς ν' αναπτύξουν τη φλεγμονή που ονομάζεται «Γόνατο δρομέα». Επίσης συμβαίνει σε αρχάριους δρο­μείς με ραιβά γόνατα (γόνατα ανοικτά σε σχήμα πέταλου) και πρηνισμό (πλατυποδία) του πέλματος ή σε αθλητές που αλλά­ζουν το συνηθισμένο τρόπο προπόνησης και τρέχουν σε ανηφορικό έδαφος, ή σε σκλη­ρές επιφάνειες. Συχνά ο αθλητής αισθάνε­ται ευαισθησία στην έξω πλευρά του γόνατος, στον έξω κόνδυλο του μηριαίου και πόνο, ο οποίος πολλές φορές αντανακλά επάνω και κάτω από την γραμ­μή της άρθρωσης κατά μήκος της Λ.Τ. Ο πόνος επιδεινώνεται με το τρέξιμο σε ανηφορικό έδαφος, όταν αυξάνεται η απόσταση στην ημερήσια προπόνηση, ή όταν αυξάνονται τα εβδομαδιαία χιλιόμετρα. Από τους ειδικούς συνιστάται ξεκούραση, φυσικοθεραπεία και αντιμετώπιση αν υπάρχει του ειδικού προδιαθεσικού αιτίου. Σε σπάνιες περιπτώσεις η φλεγμονή αντιμετωπίζεται χειρουργικά.



Σχήμα 1: Η δομή της Λαγονοκνημιαίας ταινίας



Σχήμα 2: Το σημείο τριβής της Λαγονοκνημιαίας ταινίας στο γόνατο

Οι πιθανές αιτίες που δημιουργούν το σύνδρομο της Λ.Τ. περιλαμβάνουν:
- Ανισοσκελία
- Αλλαγή του φυσιολογικού άξονα του γόνατος (ραιβά γόνατα)
- Έσω στροφή της κνήμης
- Πρηνισμός άκρου ποδός
- Δυσλειτουργία ιερολαγόνιου αρθρώσεως
- Δυσλειτουργία βάδισης
- Σύσπαση των απαγωγών του ισχίου
- Σύσπαση του τείνοντα την πλατεία περιτονία και του μεγάλου γλουτιαίου μυός
- Μείωση της ελαστικότητας των οπίσθιων μηριαίων και του τετρακέφαλου μυός κλπ.

Αρχική αντιμετώπισηΤο πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο αθλητής, είναι να μειώσει σημαντικά την απόσταση που τρέχει. Σε μικρό ερεθισμό συστήνεται στον αθλητή η χρήση κρύων επιθεμάτων γύρω στα 10' στην ευαίσθητη περιοχή για μείωση του πόνου. Η εφαρμογή του κρύου γίνεται 3-4 φορές τη μέρα για τις δύο πρώτες ημέρες. Παράλληλα ο αθλητής εκτελεί ασκήσεις διάτασης –χαλάρωσης των μυών που προσφύονται στην Λ.Τ. Επίσης ο προπονητής πρέπει να βοηθήσει, ώστε να μειωθούν τα υπάρχοντα λειτουργικά προβλήματα. Παράδειγμα αν ο αθλητής τρέχει σε μια κεκλιμέ­νη επιφάνεια (πλάγια), καλό θα είναι να μη τρέχει από τη μια πλευρά επιβαρύνοντας την Λ.Τ. περισσότερο, αλλά ν' αλλάξει κατεύθυνση.

Τι μπορεί να κάνει ο γιατρός και ο φυσιοθεραπευτήςΑν το πρόβλημα επιμένει ο αθλητής πρέπει να συμβουλευτεί τον ειδικό γιατρό. Η αντιμετώπιση είναι κυρίως συντηρητική. Ο γιατρός μπορεί να δώσει κάποιο αντιφλεγμονώδες –παυσίπονο θεραπευτικό σχήμα τις πρώτες μέρες για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και φυσικοθεραπεία στην συνέχεια για πλήρη αποκατάσταση.

Το πιο σημαντικό κριτήριο για την επάνοδο του αθλητή είναι η εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας της Λ.Τ. στην κίνηση του κάτω άκρου στις καθημερινές δραστηριότητες. Τα αίτια του προβλήματος για κάθε αθλητή μπορεί να είναι διαφορετικά. Τις περισσότερες φορές το σύνδρομο τριβής της Λ.Τ. είναι το αποτέλεσμα κάποιας δυσλειτουργίας που υπάρχει στην κινηματική αλυσίδα του κάτω άκρου. Ο εντοπισμός και η αποκατάσταση της συγκεκριμένης δυσλειτουργίας από τον φυσιοθεραπευτή είναι η καλύτερη πρόληψη για την αποφυγή επανεμφάνισης του προβλήματος.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΤΟΧΟ ΝΑ:
- Ελαττώσει τον πόνο
- Αποκαταστήσει την ελαστικότητα των μυών που αυξάνουν την τάση στην Λ.Τ.
- Διορθώσει όσο είναι δυνατόν τις υπάρχουσες δυσλειτουργίες στο κάτω άκρο που επηρεάζουν αρνητικά το πρόβλημα
- Οδηγήσει σε βαθμιαία επιστροφή στην πλήρη δραστηριότητα

Οι ασκήσεις αυτές έχουν ως στόχο την μείωση της τάσης που αναπτύσσεται στην Λ.Τ. Δίνονται στο τελευταίο στάδιο της αποκατάστασης. Καλό θα είναι να τις εφαρμόζετε στην καθημερινή σας προπόνηση έτσι ώστε να μειώσετε τις πιθανότητες εμφάνισης του εν λόγω συνδρόμου.

Ασκήσεις ενεργητικής μυϊκής χαλάρωσης:
1. Ο αθλητής είναι ξαπλωμένος σ'ένα κρεβάτι σε πλάγια κατάκλιση. Το κάτω πόδι (υγιές) λυγισμένο. Το πάνω πόδι (πάσχον) μπροστά και έξω από το κρεβάτι με το γόνατο τεντωμένο. (βλ. σχήμα 1α) Από αυτή την θέση σηκώνει λίγο και κρατά το πάνω πόδι για 6-10 δευτερόλεπτα και μετά το αφήνει κάτω να χαλαρώσει. (βλ. σχήμα 1β) Το επαναλαμβάνει 3 φορές.


Σχήμα 1α, 1β

2. Ο αθλητής είναι ξαπλωμένος σ'ένα κρεβάτι σε πλάγια κατάκλιση. Το τραυματισμένο πόδι είναι στην επάνω πλευρά σε έκταση ισχίου και μικρή κάμψη του γόνατος (βρίσκεται πίσω σε σχέση με το κάτω πόδι) ενώ το υγιές σε κάμψη ισχίου και γόνατος. (βλ. σχήμα 2α) Από τη θέση αυτή ο αθλητής αφήνει το τραυματισμένο πόδι να αιωρηθεί έξω από το χείλος του κρεβατιού μετά κρατά το πόδι ενεργητικά ενάντια στην βαρύτητα για 6-10 δευτερόλεπτα και μετά το αφήνει να πέσει προς την βαρύτητα χαλαρώνοντας. (βλ. σχήμα 2β) Το επαναλαμβάνει 3 φορές.


Σχήμα 2α, 2β

Άσκηση Διάτασης
3. Γονατιστός με το πάσχον πόδι πίσω (σε έκταση ισχίου) και το υγιές μπροστά σε κάμψη ισχίου και γόνατος.(βλ. σχήμα 3α) Από αυτή την θέση αφήνει την λεκάνη να πλησιάσει προς το δάπεδο προσάγοντας το πίσω ισχίο μέχρι να αισθανθεί διάταση στην έξω -πρόσθια πλευρά του μηρού. (βλ. σχήμα 3β) Ο αθλητής από αυτή την θέση σπρώχνει τον πίσω μηρό προς τα έξω ήπια κρατά 6 έως 10 δευτερόλεπτα και μετά χαλαρώνει. Στη συνέχεια προσάγει περισσότερο το πίσω πόδι (χαμηλώνοντας τη λεκάνη) και από την νέα θέση επαναλαμβάνει το ίδιο. Αφού χαλαρώσει μένει στην νέα θέση σε παθητική διάταση για 15 – 20 δευτερόλεπτα.


Σχήμα 3α, 3β

Οι παραπάνω ασκήσεις καλό θα είναι να επαναλαμβάνονται 3 φορές ημερησίως.

 

ΠΗΓΗ: http://www.runnermagazine.gr/

Αποκατάσταση θλάσης - Επιστροφή στο γήπεδο.

Η ανάρτηση αυτή θα αναλύσει τι πρέπει να γίνει για την αποκατάσταση της θλάσης αφού έχουν ολοκληρώσει τη δουλειά τους ο γιατρός και ο φυσικοθεραπευτής. Αυτό λέγεται τρίτο στάδιο αποκατάστασης και σκοπός του είναι να επαναφέρει τη λειτουργική ικανότητα του αθλητή.


Είναι λάθος όταν ο αθλητής επιστρέψει στο γήπεδο να συμμετάσχει κανονικά στην προπόνηση με εντολή να κάνει 'λίγο πιο χαλαρά' καθώς ΔΕΝ είναι έτοιμος γι'αυτό και πολλές φορές παρασύρεται με αποτέλεσμα την υποτροπή.


Οι θλάσεις πρώτου βαθμού είναι μικρο-τραυματισμοί και με μικρή περίοδο αποκατάστασης. Κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος από το οίδημα. Σκοπός της θεραπείας είναι η μείωση του οιδήματος, με την υποχώρηση του οποίου παύει σχεδόν κάθε ενόχληση. Οι θλάσεις δευτέρου βαθμού χρειάζονται περισσότερο χρόνο για την αποκατάστασή τους, έχουν αντιμετώπιση που χωρίζεται σε τρία στάδια και προχωράς από το ένα στάδιο στο άλλο με κριτήριο αν υπάρχει πόνος ή όχι.

Στρατηγική:

Α’ στάδιο (Στο σπίτι, 1-3 μέρες):

ΠΑΓΟΣ από την πρώτη στιγμή της θλάσης.
ΠΑΓΟΣ τις πρώτες 2-3 μέρες, 4-6 φορές την ημέρα, από 15 λεπτά κάθε φορά.
ΠΙΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΣΗ, ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ και ΑΝΥΨΩΣΗ ΠΟΔΙΟΥ (αυτό πετυχαίνεται στο κρεβάτι με χοντρά μαξιλάρια) τα δύο πρώτα εικοσιτετράωρα.
Επίσκεψη στο γιατρό.

Β’ στάδιο (Στο φυσικοθεραπευτήριο, 3-10 μέρες):

Διάγνωση από γιατρό και φαρμακευτική αγωγή ΑΝ το συστήσει.
Φυσικοθεραπευτικά μέσα όπως laser, υπέρηχα, διαθερμίες κλπ.
Επιτυχής απορρόφηση του οιδήματος.
Λίγος έως καθόλου πόνος.

Γ’ στάδιο

Επιστροφή στο γήπεδο (καθημερινά εφόσον δεν υπάρχει πόνος):

HΠΙΕΣ ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ σε ανώδυνα όρια, με την επίβλεψη του γυμναστή, με σκοπό την ευθυγράμμιση των νεαρών μυϊκών ινών.

->

ΙΣΟΜΕΤΡΙΚΕΣ ΣΥΣΤΟΛΕΣ με τη βοήθεια του γυμναστή, μέχρι να φύγει πλήρως το οίδημα.

->

ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ σε ανώδυνα όρια, με την επίβλεψη του γυμναστή, για να αποφευχθεί μείωση του εύρους τροχιάς.

Στο γήπεδο (έναρξη δρομικών ασκήσεων, 3/w εφόσον δεν υπάρχει πόνος):

Πρώτη μέρα: 1 γύρος jogging στο γήπεδο

Δεύτερη μέρα: 2 γύροι jogging στο γήπεδο

Τρίτη μέρα: 3 γύροι jogging στο γήπεδο

ΠΡΟΣΟΧΗ: Αν υπάρξει πόνος, επιστροφή στο πρόγραμμα της προηγούμενης μέρας.

Τέταρτη μέρα: 3 γύροι jogging στο γήπεδο και 6 κατοστάρια στο 50% έντασης

Πέμπτη μέρα: 3 γύροι jogging στο γήπεδο και 6 κατοστάρια στο 75% έντασης

Έκτη μέρα: 3 γύροι jogging στο γήπεδο και 6 κατοστάρια στο 100% έντασης

Έβδομη μέρα: 3 γύροι jogging στο γήπεδο και 6 κατοστάρια στο 100% έντασης και

4 x 30άρια με γρήγορη εκκίνηση.

Όγδοη μέρα: 3 γύροι jogging στο γήπεδο και 6 κατοστάρια στο 100% έντασης,

4 x 30άρια με γρήγορη εκκίνηση και 6 x κοψίματα δεξιά-αριστερά κάθε 10μέτρα.

Στο γυμναστήριο (μυϊκή ενδυνάμωση, 2/w εφόσον δεν υπάρχει πόνος):

3 x 10άρια με βάρος κατά 10% λιγότερο από αυτό που μπορεί να σηκώσει το μη τραυματισμένο μέλος, για αύξηση της δύναμης.

1 x 20άρι με βάρος κατά 30% λιγότερο από αυτό που μπορεί να σηκώσει το μη τραυματισμένο μέλος, για αύξηση της αντοχής.

ΠΑΓΟΣ για 10 λεπτά.

Όταν η διαφορά δύναμης γίνει μικρότερη από 10%, ο τραυματίας είναι έτοιμος να συμμετάσχει στις προηγούμενες κινητικές του δραστηριότητές του με την ομάδα.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η αποκατάσταση ολοκληρώνεται όταν ο τραυματίας ολοκληρώσει το Γ’ σταδίο (διατάσεις, τρέξιμο, βάρη), με επιτυχία.

->

Συμμετοχή κανονικά στην προπόνηση.

->

Συμμετοχή σε αγώνα.


ΠΗΓΗ: www.ask4sports.com

ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΟΙ - GREEK REFLEXOLOGISTS: Integrative medicine and the point of credulity - ...

Πραγματικά αξίζει τον κόπο να αφιερώσουμε 5 λεπτά απο τη ζωή μας και να διαβάσουμε το άρθρο του Σπύρου και το σχόλιό του. Θεωρώ οτί καταφέρνει μέσα σε λίγες γραμμές να περιγράψει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που επικρατεί στις ΣΕΘ. Η εμπορευματοποίηση των πάντων μόνο κακό μπορεί να πρασφέρει. Η έρευνα είναι η καλύτερη απάντηση σε όλα αυτα...
ΕΛΛΗΝΕΣ ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΟΙ - GREEK REFLEXOLOGISTS: Integrative medicine and the point of credulity - ...: "Στο Βritsh Μedical Journal διαβάσαμε ένα άρθρο γροθιά για τον χώρο των ΣΕΘ, και πιο συγκεκριμένα για την γενικότερη αξιοπιστία ή και ευπιστ..."

Σαββατοκύριακο στο δρόμο με τα ποδήλατά μας!

 

Απεργίες, προσπάθεια για αντίσταση και μια Αθήνα σε κυκλοφοριακό κουλουβάχατο!
Τα δίτροχα όμως επιβιώνουν!

Ακολουθούν προτάσεις για το Σαββατοκύριακο!
Μαζωχτείτε, προσυγκεντρωθείτε και βγείτε το δρόμο!
Η Αθήνα είναι ζωντανή!

"Μέσα στον απεργιακό κλοιό

Μέσα στις κρίσεις και την τρομοκρατία

Έρχονται οι γιορτές...
Γιορτές?
Δώρα στα δέντρα, κατανάλωση, θερμιδικό σοκ, εορταστικό (?) ωράριο, λίγο κρύο, καινούργιο φουστάνι τη Πρωτοχρονιά, θέατρο, μπουζούκια...

Λοιπόν ΕΜΕΙΣ τί θα κάνουμε?
Για αρχή θα γεμίσουμε αλλιώς αυτό το Σαββατοκύριακο."

ΣΑΒΒΑΤΟ 18/12:

Lunch Street Party & Met-Action
Θα ακούσουμε τη μουσική μας και θα φάμε στη πλατεία Αυδή το Σάββατο από τις 12.00 ως τις 20.00
Φέρνουμε όλοι φαγητά, ποτά, σερβίτσιο (μη τσιγκουνευτείτε τις χαρτοπετσέτες πάλι)
Μας περιμένουν τα τραπέζια, οι μουσικοί, οι ζογκλέρ.
Καλούμε τους μετανάστες να διασκεδάσουν μαζί μας, συμμετέχουμε όλοι.

ΚΥΡΙΑΚΗ 19/12:

Swap not Shop & Lunch Street Party
Ένα χαλινάρι στη καταναλωτική υστερία.
Ανταλλαγή ρουχισμού και αξεσουάρ.
Παρέα με μεζέδες και ποτά που όπως πάντα φέρνουμε όλοι."

Ένας αγώνας γιορτή! 10o nike run...

Ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος τερματίζει με άνεση στην πρώτη θέση του 10ου Nike Run με χρόνο 32:17.

Με τον καλύτερο τρόπο γιορτάστηκε ο 10ος αγώνας της σειράς των Nike Runs που έκλεισαν αισίως τέσσερα χρόνια ζωής. Ο αγώνας που έχει γίνει πλέον θεσμός στην δρομική κοινότητα συγκέντρωσε στην εκκίνηση περίπου 900 δρομείς δημιουργώντας νέο ρεκόρ συμμετοχών. Νικητής του αγώνα για δεύτερη φορά στην ιστορία του ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος με 32:17 αλλά και η Ντενίζ Δημάκη στις γυναίκες με 38:07.
Η πολύ καλή παράδοση που έχουν δημιουργήσει οι προηγούμενοι εννέα αγώνες της σειράς, ο νέος χώρος διεξαγωγής του αγώνα αλλά και το γενικότερο κλίμα ευφορίας που επικρατεί με τον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας ήταν οι κύριοι παράγοντες που οδήγησαν περισσότερους από 1000 δρομείς να δηλώσουν συμμετοχή. Τελικά περίπου 900 από αυτούς στάθηκαν στον χώρο της αφετηρίας και 832 ολοκλήρωσαν τον αγώνα των 10 χλμ. που αποτελούταν από τρεις στροφές των 3,3 χλμ.

Στον αγώνα συμμετείχαν και πολύ καλοί δρομείς όπως ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος, 2ος Έλληνας στον φετινό Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας, ο πρωταθλητής των 5 και 10 χλμ. Μιχάλης Γελασάκης, ο Γιάννης Ζερβάκης, ο Κώστας Γκελαούζος, ο Θοδωρής Αναγνώστου και ο Γιάννης Παπαδόπουλος οι οποίοι πήραν και τις έξι πρώτες θέσεις της γενικής κατάταξης. Στις γυναίκες είχαμε μεγαλύτερο συναγωνισμό για την πρώτη θέση με την Ντενίζ Δημάκη να επικρατεί τελικά της Μάγδας Καρίμαλη με χρόνο 38:07.

Η Ντενίζ Δημάκη έχοντας ξεπεράσει τον πρόσφατο τραυματισμό της, μετά τον αγώνα των 10χλμ. του ΣΔΥ Αθήνας την προηγούμενη εβδομάδα επικράτησε και στο 10ο nike Run.
Ο καλός καιρός ευνόησε τους δρομείς οι οποίοι χάρηκαν τη διαδρομή μέσα στο όμορφο αυτό πάρκο και παρά τις ανηφόρες που είχαν να αντιμετωπίσουν έμειναν ευχαριστημένοι.
Η διοργάνωση ήταν και πάλι πολύ καλή παρά τις μικρές καθυστερήσεις στην διανομή των φακέλων συμμετοχής οι οποίοι περιείχαν εκτός από το chip χρονομέτρησης και τον αριθμό συμμετοχής, ένα ζευγάρι τεχνικές κάλτσες και ένα gel της Squeezy.

H μουσική των παραγωγών του Best έδινε ρυθμό και δημιούργησε την κατάλληλη ατμόσφαιρα και μετά το τέλος του αγώνα υπήρχε νερό και μπανάνες Dole για όλους τους δρομείς ενώ η ομάδα φυσιοθεραπευτών του Σπύρου Δημητράκουλα ξεκούρασε τους μύες όσων καταπονήθηκαν λίγο παραπάνω.
Στο 10ο Nike Run είχαμε όμως και μια ξεχωριστή συμμετοχή, αυτή των επτά ομάδων από πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρα μας που συμμετέχουν στο πρόγραμμα University Attack της Nike προσπαθώντας να βοηθήσει τα νέα παιδιά να αγαπήσουν και να ασχοληθούν με το τρέξιμο.
Νικητής στον άτυπο αυτό αγώνα μεταξύ των πανεπιστημιακών ομάδων ήταν ο Γιώργος Μενής της Νομικής ή αλλιώς Unlimited Runners όπως επέλεξαν να ονομάζεται η ομάδας τους, ο οποίος με χρόνο 35:08 ήταν και 8ος στην γενικής κατάταξη. Πρώτη από τα κορίτσια ήταν η Δήμητρα Αλισφιεράκη της Φιλοσοφικής ή αλλιώς της ομάδας Αίεν Τρέχειν με χρόνο 43:35 η οποία ήταν και 5η στην γενική κατάταξη. Στην ομαδική βαθμολογία πρώτη ανακυρήχθηκε η ομάδα της Φιλοσοφικής.


Η Δήμητρα Αλισφιεράκη και ο Γιώργος Μενής μαζί με τα υπόλοιπα μέλη των ομάδων των πανεπιστημίων.
ΠΗΓΗ: http://www.runnermagazine.gr/

Εξωσωματική Θεραπεία με Ωστικά Κύματα (ESWT)-Radial Shokwave Therapy.

Τα ωστικά κύματα έχουν φέρει επανάσταση στα πεδία της ουρολογίας και της ορθοπεδικής. Επιτρέπουν την πραγματοποίηση διαδικασιών μέσα στον οργανισμό δίχως να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίμα. Μετά την πρώτη χρήση τους στη θεραπεία των ουρικών λίθων στην ουροδόχο κύστη στις αρχές του 1980, τα ωστικά κύματα σύντομα κέρδισαν την παγκόσμια αναγνώριση. Η χρήση των ωστικών κυμάτων έγινε γρήγορα μια αποτελεσματική μέθοδο θεραπείας στο πεδίο της ουρολογίας. Σήμερα, περίπου το 70% όλων των ασθενών που υπεβλήθηκαν σε θεραπεία νεφρού ή ουρικών λίθων θεραπεύτηκαν με εξωσωματικά ωστικά κύματα (ESWT - Εξωσωματική Λιθοτριψία με Ωστικά Κύματα). Παράλληλα, οι έρευνες στράφηκαν προς άλλες ενδείξεις στο πεδίο της ογκολογίας, της χειρουργικής, της γαστρεντερολογίας και της ορθοπεδικής. Λόγω των πολλά υποσχόμενων αποτελεσμάτων, οι μελέτες επικεντρώθηκαν περισσότερο στην ορθοπεδική.

Κατά τη διάρκεια ενός ερευνητικού προγράμματος πάνω στις παρενέργειες των ωστικών κυμάτων, μια Βουλγαρική/Γερμανική ερευνητική ομάδα ανακάλυψε την επουλωτική επίδραση των ωστικών κυμάτων στη θεραπεία των καταγμάτων. Παρατηρήθηκε επίσης ότι, μετά την εξωσωματική αγωγή με ωστικά κύματα, πολλοί ασθενείς ανακουφίστηκαν από τον πόνο στην περιοχή, η οποία υπεβλήθη στην αγωγή. Αυτό το εύρημα παρότρυνε τη χρήση των ωστικών κυμάτων με σκοπό την αντιμετώπιση του πόνου, κυρίως του πόνου στους μαλακούς ιστούς κοντά στα οστά.

Το 2000, ο Δρ. Bauermeister πρόσθεσε στις ενδείξεις τα σημεία πυροδότησης του πόνου ή αλλιώς σύνδρομο μυοπεριτονιακού πόνου.

Ορισμός και διάγνωση των σημείων πυροδότησης του πόνου

Τα σημεία πυροδότησης του πόνου ονομάζονται επίσης μυελογελόσεις. Προκαλούνται από διαταραχές στην ενεργειακή ισορροπία των μυϊκών κυττάρων. Ο εντοπισμός της ακριβούς θέσεως του σημείου πυροδότησης του πόνου έχει αποφασιστική σημασία για την επιτυχία της θεραπείας. Τα σημεία πυροδότησης του πόνου είναι μόνιμα συσταλμένες και διογκωμένες περιοχές των μυϊκών ινών στο εσωτερικό του μυός. Κατά την διάγνωση, είναι' σημαντικό να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στα απομακρυσμένα και τα δομικά σημεία πυροδότησης του πόνου.

Παθολογοανατομικές συνέπειες των σημείων πυροδότησης του πόνου

Τα σημεία πυροδότησης του πόνου προκαλούν άλγος και ένταση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα συμπτώματα αναφέρονται σε εντελώς διαφορετικό σημείο του σώματος, μακριά από την περιοχή γύρω από το ίδιο το σημείο πυροδότησης, γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η ακριβής διάγνωση. Ο Δρ. Wolfgang Bauermeister περιγράφει τα παρακάτω βήματα για τη διάγνωση των σημείων πυροδότησης του πόνου:ερίπου. Καθώς η θεραπεία προχωράει, η ένταση της πίεσης (bar) και η συχνότητα λειτουργίας (ΗΖ) μπ

1. Ιστορικό, μέσω ενός ερωτηματολογίου που αφορά τον πόνο. Αξιολόγηση εάν τα συμπτώματα είναι τυπικά ενός συνδρόμου μυοπεριτονιακού πόνου.
2. Διερεύνηση των σημείων πυροδότησης του πόνου μετρώντας το ROM (εύρος κίνησης) των αρθρώσεων και της σπονδυλικής στήλης.
3. Εντοπισμός των σημείων πυροδότησης του πόνου στον μυϊκό ιστό με την άσκηση πίεσης.
4. Προσδιορισμός των συμπτωμάτων.

Τα σημεία πυροδότησης του πόνου μπορούν να εξασθενήσουν τους μύες και να αυξήσουν την προδιάθεση για τραυματισμό. Η συστολή του μυός που προκαλείται από το σημείο πυροδότησης δημιουργεί μηχανική υπερφόρτωση του τένοντα και του τενόντιου ελύτρου, της κατάφυσης του τένοντα, της άρθρωσης ή του μεσοσπονδύλιου δίσκου, που αποτελεί το πρωταρχικό αίτιο πολλών ορθοπεδικών παθήσεων.


Αρχή λειτουργίας

Γενικές επιδράσεις της Θεραπείας Ωστικά Κύματα (Radial Shockwave Therapy) (RSWT)

• Επίδραση έπειτα από μερικά λεπτά / ώρες θεραπείας
  Τα εγκάρσια ωστικά κύματα:
• Διεγείρουν τις επιδερμικές ίνες των περιφερειακών νεύρων, που ενεργοποιούν τους μηχανισμούς αποφυγής του πόνου στο οπίσθιο κέρας του νωτιαίου μυελού (θεωρία ελέγχου της Πύλης του Πόνου).
• Αλλάζουν το τοπικό περιβάλλον των κυττάρων, έτσι ώστε να ελκύονται οι ουσίες που μπλοκάρουν το ερέθισμα του πόνου.
• Διεγείρουν την έκλυση ενδορφινών, που μειώνουν την τοπική ευαισθησία στον πόνο.
• Επίδραση έπειτα από μερικές ημέρες / μήνες/ έτη θεραπείας:
• Τα ωστικά κύματα επηρεάζουν την λειτουργία της κυτταρικής μεμβράνης. Σαν αποτέλεσμα οι αισθητήρες του πόνου δεν παράγουν πλέον σήματα πόνου.
• Η χρόνια φλεγμονή μετατρέπεται σε οξεία φλεγμονή (που εντοπίζεται και αντιμετωπίζεται από τον οργανισμό).
• Ενεργοποιούνται οι αυτόματοι μηχανισμοί επούλωσης του οργανισμού.

Όλοι οι προαναφερθέντες μηχανισμοί επίδρασης έχουν μελετηθεί κλινικά.

Ενδείξεις

• Άκανθα πτέρνας.
• Πελματιαία απονευρωσίτιδα.
• Αγκώνας του τενίστα (επικονδυλίτιδα του αγκώνα).
• Πόνος στους ώμους (ασβαστοποιός τενοντίτιδα).
• Τενοντίτιδα του αχίλλειου τένοντα.
• Σύνδρομο άκρου κνήμης.
• Σύνδρομο κορυφής της επιγονατίδας.
• Σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας.

Αντενδείξεις

• Διαταραχές της πήξης του αίματος.
• Λήψη ιατρικών σκευασμάτων που επηρεάζουν την πήξη του αίματος.
• Οξεία φλεγμονή στην περιοχή που εφαρμόζεται η θεραπεία.
• Όγκοι στην περιοχή που εφαρμόζεται η θεραπεία.
• Κύηση.
• Ιστός με αέριο (πνεύμονες) στην περιοχή εφαρμογής της θεραπείας.

Παρενέργειες

Έως σήμερα, κατά τη θεραπεία με ESWT (SWiSS DolorClast) έχουν παρατηρηθεί οι παρακάτω παρενέργειες: ερεθισμός, πετέχια, αιμάτωμα, οίδημα, πόνος. Οι παρενέργειες εξαφανίζονται σχετικά γρήγορα (μέσα σε 1-2 εβδομάδες). Επιδερμικές κακώσεις έχουν επίσης παρατηρηθεί σε ασθενείς με ιστορικό σχετικά μακροχρόνιας χρήσης κορτιζόνης. Με τη Θεραπεία των Σημείων Πυροδότησης του Πόνου με Ωστικά Κύματα, είναι πιθανό να παρουσιαστεί πετέχια και ήπιοι μώλωπες, ανάλογα με την πίεση που ασκείται. Η μεταβολή της εμβιομηχανικής μπορεί να προκαλέσει την προσωρινή εμφάνιση συμπτωμάτων σε άλλα σημεία του σώματος.

Θεραπεία

Σε ασθενείς με εξαιρετική ευαισθησία στον πόνο, η θεραπεία μπορεί να ξεκινήσει σε πίεση λειτουργίας 1,5 - 2 bar. Το αναλγητικό αποτέλεσμα ξεκινάει μετά από 250 παλμούς π

ορούν στη συνέχεια να αυξηθούν στις συνιστώμενες παραμέτρους λειτουργίας.

Η Μέθοδος Μηχανικής Διάγνωσης & Θεραπείας Mckenzie®

H Μέθοδος McKenzie ® δεν είναι απλά και μόνο ασκήσεις έκτασης. Στην πραγματική έννοιά της, η Μέθοδος McKenzie είναι μια περιεκτική προσέγγιση στη σπονδυλική στήλη αλλά και στις περιφερειακές αρθρώσεις που βασίζεται σε συγκεκριμένες βασικές και θεμελιώδεις αρχές, οι οποίες όταν γίνουν κατανοητές και ακολουθηθούν σωστά είναι αποτελεσματικότατες, ως προς τα αποτελέσματά τους. Είναι γεγονός ότι η διαδικασία αξιολόγησης McKenzie, είναι ιδιαίτερα αξιόλογη και «ξεχωριστή», κάτι που πρέπει να εκτιμηθεί και στη χώρα μας, όπως σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο, αναλόγως.
Αξιολόγηση. Μοναδικός στη ΜέθοδοMcKenzie® είναι ένας αλγόριθμος, καθορισμένος με σαφήνεια, που οδηγεί στην απλή κατάταξη των σπονδυλικών (ή περιφερειακών) παθήσεων. Είναι βασισμένος στη συνεπή σχέση «αιτίας και αποτελέσματος» μεταξύ του ιστορικού της συμπεριφοράς του πόνου και της αντίδρασης του πόνου στις επαναλαμβανόμενες κινητικές δοκιμασίες, τις θέσεις καθώς και τις δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αξιολόγησης.
Η συστηματική πρόοδος των μηχανικών δυνάμεων που εφαρμόζονται (η αιτία) αξιοποιεί την αντίδραση του πόνου (η επίδραση) για να ελέγξει τις αλλαγές στην κίνηση/λειτουργικότητα. Η ελλοχεύουσα διαταραχή μπορεί έτσι να προσδιοριστεί γρήγορα, μέσω αντικειμενικών συμπερασμάτων για κάθε ένα μεμονωμένο ασθενή. Η κατά McKenzie κατάταξη του σπονδυλικού ή πόνου (ή πόνου περιφερειακής άρθρωσης) κατατάσσει τους ασθενείς που παρουσιάζονται με παρόμοια αναπαραγώμενες αντιδράσεις στις κλινικές δοκιμασίες, σε τρεις συγκεκριμένες υποομάδες (σύνδρομα), για να καθοριστεί έτσι η κατάλληλη θεραπεία.
Αυτά τα τρία μηχανικά σύνδρομα της μεθόδου Mckenzie είναι: Σύνδρομο Στάσης, Σύνδρομο Δυσλειτουργίας και Σύνδρομο Διαταραχής.

•  Σύνδρομο Στάσεως: Τάση φυσιολογικών δομών στην τελική τροχιά.
•  Σύνδρομο Δυσλειτουργίας: Τάση βραχυσμένων δομών στην τελική τροχιά (ουλοποίηση, ίνωση, σύμφυση νευρικής ρίζας).
•  Σύνδρομο Διαταραχής: Ανατομική ρήξη ή μετατόπιση κατά την κίνηση.
  (Και τα τρία μηχανικά σύνδρομα - στάσης, δυσλειτουργία, και διαταραχής - εμφανίζονται στις αυχενικές και θωρακικές και οσφυικές περιοχές της σπονδυλικής στήλης καθώς επίσης και στις αρθρώσεις.)

Κάθε ευδιάκριτο σύνδρομο κατατάσσεται σύμφωνα με τη μοναδική του αντίδραση στις μηχανικές διαδικασίες που χρησιμοποιούν κινήσεις και θέσεις.
Το σύνδρομο Διαταραχής όπου συμβαίνει και το φαινόμενο της «επικέντρωσης» είναι το πιο συχνό.
Οι καλά εκπαιδευμένοι και εξειδικευμένοι στη μέθοδο McKenzie θεραπευτές είναι σε θέση αφενός να προσδιορίσουν και τις δυσκολότερες περιπτώσεις που χρειάζονται προχωρημένες τεχνικές Μckenzie οι οποίες θα βοηθήσουν τον ασθενή και αφετέρου να προσδιορίσουν τους ασθενείς εκείνους των οποίων το πρόβλημα διαγιγνώσκεται ως μη μηχανικό και, κατά συνέπεια, παραπέμπονται σε άλλες ειδικότητες για μία πραγματικά αποτελεσματική θεραπεία προστατεύοντάς τους έτσι από κατασπατάληση χρόνου και χρημάτων.
Θεραπεία. Η θεραπεία McKenzie δίνει έμφαση στην εκπαίδευση και την ενεργό συμμετοχή του ασθενή στη διαχείριση της θεραπείας του, προκειμένου να μειωθεί ο πόνος γρήγορα, και να αποκατασταθούν η λειτουργικότητα και η ανεξαρτησία του, που ελαχιστοποιούν τον αριθμό επισκέψεων στην κλινική. Και εάν ένα πρόβλημα είναι πιό σύνθετο, η αυτοθεραπεία μπορεί να μην είναι δυνατή αμέσως. Πάντως, ένας ένας εξειδικευμένος στη μέθοδο θεραπευτής  ξέρει πότε για να παρέχει πρόσθετες τεχνικές έως ότου μπορέσει και πάλι ο ασθενής μόνος τους να διαχειριστεί επιτυχώς την κατάστασή του.
Τελικά, οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν επιτυχώς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημά τους  υπό τον όρο ότι θα τους δοθεί η απαραίτητα γνώση και τα εργαλεία. Ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα αυτοθεραπείας που προσαρμόζεται στον τρόπο ζωής του ασθενή, τον βάζει υπό έλεγχο ακίνδυνα και αποτελεσματικά.
Πρόληψη. Οι ασθενείς αποκτούν μια εμπειρική εκπαίδευσης στην αυτοθεραπεία του παρόντος πρβλήματός τους. Η σωστή χρήση αυτών των δεξιοτήτων και η σωστή συμπεριφορά στην καθημερινότητα και τις δραστηριότητες θα ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο υποτροπής  και θα επιτρέψει στους ασθενείς να εντοπίζουν και αντιμετωπίζουν γρήγορα τα συμπτώματα όταν εμφανίζονται

Location Location Location. Acupuncture and chronic shoulder pain – CAM or Sham?

by Neil O'Connell on October 12, 2010 from Body in Mind·

Having written a number of posts on acupuncture (see here, here, and here) I guess my particular biases are reasonably apparent. So imagine my surprise when a large RCT published in the journal “Pain” reports a significant and substantial effect of Chinese acupuncture in comparison with sham acupuncture or conventional orthopaedic therapy for chronic shoulder pain. First glance demonstrates a well performed trial that boasts power and rigour. It is randomised, allocation is concealed, the outcome measures are appropriate, the data analysis appears sound. Time for a reappraisal?
Perhaps, but this finding is at odds with the recent big trials of acupuncture for pain which consistently show little to no difference between real acupuncture and sham acupuncture, regardless of the type of sham used (see links in the previous posts).
Reading more closely it is always interesting to check how the authors got around the problematic issue of devising a reasonable sham. This study, like many recent others used shallow but penetrating needles at non-acupuncture points [points that are not considered to be beneficial in Traditional Chinese Medicine (TCM).] In terms of assessing the value of odd theories like meridians this is not unreasonable but it does leave the authors with some interpretive challenges. For example if you don’t find a difference between active and sham do you conclude against acupuncture, or just conclude that acupuncture (or rather needle penetration) works, but not due to the folklore of TCM. Such interpretations are popular these days, but controversial.
Still, there was a clear change between real and sham acupuncture in this study so that particular problem does not apply. So what could be going on? Here is a figure showing the location of the acupuncture points used in both groups.

Acupuncture points. Verum acupuncture: one to three locus dolendi (Ahshi) points; local and distal points according to the channel and the individual location of the pain: ventral – Lung 1, 2; ventrolateral – Large Intestine 4, 11, 14, 15; lateral – Sanjiao 5, 13, 14; dorsal – Small Intestine 3, 9, depth of needle insertion 1–2 cm. Sham acupuncture: 4 needles above the medial part of the left and right tibia, with depth of needle insertion less than 5 mm. Figure 1 from Molsberger AF, Schneider T, Gotthardt H, Drabik A. PAIN 2010 Oct; 151(1): 146-154. This figure has been reproduced with permission of the International Association for the Study of Pain® (IASP®). This may not be reproduced for any other purpose without permission.

Does anything particular jump out at you? If not, take a closer look. For real acupuncture (for shoulder pain, remember) the needles are spread around the shoulder and upper arm. In the sham group they are placed in the lower leg. Now put yourself in the patient’s position. If you are suffering with chronic shoulder pain which treatment would seem more credible to you? Treatment credibility is at the heart of the placebo effect and I think this represents a real issue. Unfortunately participants’ perceptions of treatment credibility were not measured (they often are these days) so we can’t quantify their effects in this study.
Now consider that the needles were inserted twice to four times as deep in the real acupuncture group, and twiddled by the acupuncturist throughout the treatment to elicit sensation (but not twiddled in the sham group) and it strikes me that you might have a much more convincing piece of therapeutic theatre. Then add the problem that it is clearly not possible to blind the therapists using this design and we can see that the real acupuncture group had a number of paths towards a bigger treatment effect that have nothing to do with the theories of Chinese Medicine.
There is the argument that the lasting improvements seen (after 3 months) and the improvement over conventional therapy add weight to the authors’ conclusions. But a convincing placebo might be enough to put patients on a path to lasting improvement and with most patients having had their pain for an average of around 10 months it is likely that many might have already tried and failed with conventional therapy, introducing a nocebo effect in this group. Participants in this study were acupuncture naïve, making this a novel therapy, and would have been signing up to take part for the chance of receiving acupuncture. We know that the kind of folk who volunteer for acupuncture trials seem to have generally high expectations of acupuncture to drive that placebo response. Unfortunately expectations were not measured but together these factors might add up to a heady brew and accentuate the differences between the groups.
Ultimately sham controls, if not indistinguishable (which would be the ideal) need to at least be as convincing as the real treatment. It is fair to acknowledge that these results could possibly be a reflection of the superiority of Chinese acupuncture over sham needling. Since the credibility of the sham, the integrity of patient blinding and the expectations of the participants were not measured we can’t say much for sure. But given the bulk of the existing evidence, the low probability that a pre-medieval argument from authority (the “ancient wisdom” plea)  is actually correct and the issues discussed here it would seem more likely to me that a different interpretation might be at hand.