Πολλές φορές παρατηρούμε σε προγράμματα αποκατάστασης
ασκήσεις οι οποίες έχουν να κάνουν με την ισορροπία του σώματος. Τι είναι αυτές
οι ασκήσεις και πώς μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση;
Με τον όρο ιδιοδεκτικότητα περιγράφουμε των συνδυασμό
νευρικών ώσεων στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) και τους περιφερικούς μηχανοϋποδοχείς
του αρθρικού θύλακα, του δέρματος, της μυϊκής ατράκτου, των οργάνων Golgi και
των συνδέσμων. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των νευρικών ώσεων στο αντανακλαστικό
σπονδυλικό επίπεδο είναι η διέγερση ή η αναχαίτιση των κινητικών νευρώνων.
Ιδιοδεκτική άσκηση είναι εκείνη η δραστηριότητα που τείνει
να βελτιώσει την ισορροπία και τον συγχρονισμένο κινητικό έλεγχο είτε αυτός είναι
αντανακλαστικός είτε εκούσιος.
Μετά από έναν τραυματισμό η ακινητοποίηση των μελών του
σώματος μειώνει σημαντικά την ικανότητα των ιδιοδεκτικών υποδοχέων με
αποτέλεσμα να δημιουργείται μία ασταθής άρθρωση. Η μειωμένη ιδιοδεκτική ικανότητα
σε συνδυασμό με την μυϊκή ατροφία κάνει
το πρόβλημα πιο σύνθετο. Συνεπώς δεν αρκούν απλά ασκήσεις ισορροπίας αλλά αυτές
πρέπει να συνδυάζονται με ασκήσεις δύναμης και ταχύτητας. Το ιδανικό θα ήταν οι
ασκήσεις του κάθε αθλητή να έχουν κατεύθυνση το άθλημά του.
Οι ιδιοδεκτικές ασκήσεις χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Αυτές
που έχουν να κάνουν με ασκήσεις στατικής ισορροπίας με ανοιχτά και κλειστά
μάτια και αυτές της δυναμικής ισορροπίας.
Π.χ. Στατική ισορροπία:
Π.χ. Δυναμική ισορροπία:
Η διάρκεια αυτών των ασκήσεων κυμαίνεται από 10’ – 20’ στη
φάση της αποκατάστασης ενώ μπορεί να φτάσει και τα 40’ σε ένα ημερήσιο
πρόγραμμα προπόνησεις.
