Περιοστίτιδα κνήμης (Tibial Periostitis)

Η Περιοστίτιδα Κνήμης (Tibial Periostitis), ή Σύνδρομο της Επώδυνης Κνήμης ανήκει στις αθλοπάθειες. Πρόκειται δηλαδή για Σύνδρομο εκ καταπονήσεως αθλητών (Overuse syndrome). Στην Αμερικανική βιβλιογραφία φέρεται συχνά με το όνομα «Shin Splint Syndrome».

Ο αόριστος όρος Περιοστίτιδα Κνήμης ή Shin Splint Syndrome, περιλαμβάνει τρεις διαφορετικές οντότητες, οι οποίες μπορεί να συνυπάρξουν σε μια συνεχή χρονική αλληλουχία:

    1.Εκφυτική Τενοντίτιδα Oπισθίου Κνημιαίου Mυός (Posterior Tibialis Tendinitis).

    2.Περιοστίτιδα της Κνημιαίας ακρολοφίας (Τibial Crest Periostitis)

    3.Κάταγμα εκ κοπώσεως της Κνήμης (Τibial Stress Fracture).

Συμβαίνει συνήθως είτε σε άτομα πού έχουν πολύωρη ορθοστασία είτε σε αθλητές, κακώς προπονούμενους, που τρέχουν πάνω σε σκληρό, ανώμαλο, ή τσιμεντένιο έδαφος, και φορούν ακατάλληλα αθλητικά παπούτσια, ή σε έφηβους αθλητές που ψηλώνουν γρήγορα. Συμβαίνει όμως και σε μη αθλούμενους, σε περιπτώσεις καταπόνησης της ποδοκνημικής και του άκρου ποδός (βάδιση σε ανώμαλο έδαφος, πολύωρη ορθοστασία, ορειβασία, κυνήγι στο βουνό, κλπ). Προδιαθεσικούς παράγοντες, για Shin Splint Syndrome, αποτελούν:

    1.Η υπερβολική εξωτερική στροφή του ισχίου (Hip External Rotation)

    2.Η αυξημένη εξωτερική συστροφή της Κνήμης (Tibial External Rotation)

    3.Ο υπερπρηνισμός του άκρου ποδός, (Foot hyper-pronation)

    4.Ο αυξημένος υπτιασμός της πτέρνας (Ηeel heper-supination)

Κατά την διάρκεια της άθλησης, κάθε ένας από τους ανωτέρω παράγοντες, μπορεί να προκαλέσει επαναλαμβανόμενη διάταση του Τένοντος του Οπίσθιου Κνημιαίου Μυός, στα σημεία εκφυσής του από την Κνήμη, πράγμα πού οδηγεί σε Τενοντίτιδα του Οπίσθιου Κνημιαίου (Tibialis Posterior Tendonitis). Η συνέχιση της άθλησης με αυτό το πρόβλημα, οδηγεί σε Περιοστίτιδα, η οποία μπορεί να διαγνωσθεί μόνο με Σπινθηρογράφημα οστών (Bone Scan). Η επί πλέον συνέχιση της άθλησης με Περιοστίτιδα (Periostitis), καταλήγει μερικές φορές σε Κάταγμα εκ Κοπώσεως της Κνήμης (Stress Fracture),πού αποτελεί την πλέον ακραία μορφή του Σύνδρομου Επώδυνης Κνήμης, αλλά ευτυχώς πολύ σπάνια. Αυτό το ασυνήθιστο είδος κατάγματος, μπορεί να επισυμβεί σε οποιοδήποτε σημείο κατά μήκος των περιφερικών 2/3 της Κνήμης, ή στην περιοχή της έκφυσης του Υποκνημιδίου Μυός (Soleus muscle).

Η διάγνωση της παθήσεως είναι απλή με τα χέρια. Στο πρόσφατο Σύνδρομο Επώδυνης Κνήμης οι ακτινογραφίες δεν δείχνουν τίποτα. Στο χρόνιο ή επαναλαμβανόμενο Σύνδρομο Επώδυνης Κνήμης, οι απλές ακτινογραφίες συνήθως πάλι δεν δείχνουν τίποτα, αλλά ενίοτε δείχνουν ανωμαλίες και νέα παραγωγή οστού, τόσο στην έκφυση του Οπίσθιου Κνημιαίου Μυός, όσο και στην Μεσόστεο Μεμβράνη. Το Σπινθηρογράφημα οστών με ραδιενεργό Τεχνήτιο 99m, είναι φυσιολογικό στην Τενοντίτιδα, ενώ στην Περιοστίτιδα δείχνει επιμήκη αυξημένη πρόσληψη του ραδιενεργού ισοτόπου, στο δε Κάταγμα εκ Κοπώσεως, δείχνει εντοπισμένη εγκάρσια πρόσληψη.

Θεραπεία:

Η φαρμακευτική αγωγή που προτείνει ο ιατρός είναι μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και ανάλογα με το μέγεθος του προβλήματος η αποχή από την αθλητική δραστηριότητα υπολογίζεται από 10 ημέρες έως 1 μήνα.

Η φυσ/πεία κρίνεται απαραίτητη και αυτή περιλαμβάνει:

·         Tens

·         Laser

·         Ultrasound

·         Μαγνητικά πεδία

·         Δινόλουτρο με εναλλαγή θερμού και κρύου νερού

·         Ήπια μάλαξη όλης της κνήμης

·         Διατάσεις γαστροκνήμιου, υποκνημίδιου και πρόσθιου κνημιαίου

·         Πάγος

·         Balance kinesio taping

Μετά το πέρας της 1^ης εβδομάδας και αφού τα συμπτώματα έχουν αρχίσει και υποχωρούν μπορούμε να ξεκινήσουμε την ενδυνάμωση της κνήμης και της ποδοκνημικής άρθρωσης με λάστιχα συνεχίζοντας κανονικά το παραπάνω πρωτόκολλο. Ο αθλητής/τρια μπορεί να ξεκινήσει στατικό ποδήλατο για τη βελτίωση της φυσικής του κατάστασης.

Μετά τις 15 ημέρες μπορεί να ξεκινήσει χαλαρό τρέξιμο σε μαλακό έδαφος αυξάνοντας την ένταση σταδιακά  10% κάθε μέρα. Αφού έχει πιάσει το 50% χωρίς ενοχλήσεις μπορεί να ξεκινήσει και τις δραστηριότητες του αθλήματος. Η ελαστική περικνημίδα (calf support) ή η εφαρμογή κινησιοπερίδεσης (balance kinesio taping) είναι σίγουρα ωφέλιμη όπως και η κρυοθεραπεία μετά τη προπόνηση.